Prawdopodobnie najlepszy film traktujący o ruchu #MeToo jaki do tej pory powstał. Dlaczego? Ponieważ nie daje jasnych odpowiedzi i pozwala widzowi na własne interpretacje. 8
Syn wpływowego francuskiego dziennikarza oraz poczytnej eseistki zostaje oskarżony o gwałt przez córkę nowego partnera kobiety. Niech nie zwiedzie Was ten z pozoru prosty opis filmu, ponieważ Oskarżony finalnie okazuje się być prawdopodobnie najlepszym dziełem traktującym o ruchu #MeToo, jaki do tej pory miałem okazję widzieć.
Oskarżony w reżyserii Yvana Attala, który prywatnie jest ojcem odtwórcy głównej roli Bena Attala oraz mężem Charlotte Gainsbourg, która wciela się w postać matki (jak nie trudno się domyślić, prywatnie również związana w ten sam sposób z Benem), jest kinem operującym na wielu płaszczyznach. Oczywiście na pierwszy ogień idą sprawy związane z ruchem #MeToo, jednak siłą filmu stworzonego przez Attala jest brak jednoznacznych odpowiedzi.
Filmowiec nie chce wskazywać nam odpowiedzi na niezwykle trudne pytania, które stawia. Zamiast tego pozwala widzowi samemu zaangażować się w sprawę gwałtu na młodej dziewczynie. Nie ma zamiaru, jednak rzucać oczywistościami i oskarżeniami bez pokrycia - daje obu historiom wybrzmieć, daje nam czas na poznanie bohaterów. Oskarżony to ten rodzaj kina, które wymaga od nas samodzielnego myślenia i interpretacji. I w tym tkwi jego największa moc - jest to kino rzetelne od pierwszej do ostatniej minuty, w którym reżyser traktuje widza, jak równego sobie, wierzy w jego inteligencję i osąd.
Oskarżony to także zderzenie dwóch różnych światów, które miały wpływ na rozwój i wychowanie dwójki głównych bohaterów. Tytułowy oskarżony to chłopak z elit, który zawsze wszystko miał na wyciągnięcie ręki. Dziewczyna natomiast pochodzi z klasy średniej, wychowująca się w religijnej rodzinie, która z czasem i tak się rozpadła. To pod pewnym względem pozwala nam poznać mechanizmy ich myślenia oraz sposobu patrzenia na świat, a także wydarzenia, które miały miejsce.
Nie sposób nie docenić w filmie Yvana Attala ekranowej naturalności oraz chemii, jaka towarzyszy aktorom. Oczywiście ciężko teraz stwierdzić, ile w tym wszystkim talentu aktorskiego (chociaż o kunszcie takiej Charlotte Gainsbourg nie trzeba za wiele wspominać), a ile rodzinnych więzów, które z pewnością pomogły w stworzeniu tak niezwykle emocjonalnego duet na linii matka - syn. Zresztą reszta obsady także spisała się na medal - w mojej opinii na uwagę zasługuje kreacja Pierre'a Arditiego, który wciela się w ojca oskarżonego chłopaka.
Dlaczego, więc uważam, że Oskarżony jest bardzo dobrym filmem i prawdopodobnie najlepszą propozycją traktującą o ruchu #MeToo, jaka do tej pory powstała? Ponieważ nie daje jasnych odpowiedzi i pozwala widzowi na własne interpretacje, nie wydaje osądów i zmusza do dyskusji. Na dodatek posiada w sobie też atuty czysto filmowe ze świetnym aktorstwem na czele. Zdecydowanie pozycja obowiązkowa, nie tylko dla fanów kina francuskiego, ale kina w ogóle!
