Jak powołano do życia bestię?
Stan Winston, wielki miłośnik wilkołaków i filmów o nich, czterokrotny laureat Oscara za efekty wizualne i charakteryzację, twórca niezwykłych istot występujących w tak słynnych hitach jak: Obcy – decydujące starcie, Predator, Terminator 2, Powrót Batmana, Park Jurajski, Zaginiony świat, A.I. – sztuczna inteligencja i wielu innych, podjął się stworzenia Skinwalkers.
„Jako fan filmów o wilkołakach oglądałem ostatnie dokonania w kreowaniu postaci wilkołaków przy użyciu zaawansowanej animatroniki i efektów komputerowych. Muszę stwierdzić, że zatracono w nich ludzki aspekt tych istot”. – wyjaśnia Winston.
Zainspirowany fantastycznymi komputerowo opracowanymi portretami człowieka-bestii autorstwa Daniela Lee, Winston postanowił, że jego wilkołak będzie człowiekiem-wilkiem, wilkiem na dwóch nogach. Przyświecała mu idea, żeby zachować pozostałości ludzkich cech, bowiem w filmie liczy się aspekt psychologiczny. „Chciałem by postaci kreowali aktorzy, a nie komputer. Moi Skinwalkers są najpiękniejszymi bestiami na ziemi. Za każdym razem, gdy na nich patrzę, czuję podziw”.
Postaci stworzono z wykorzystaniem protez, a następnie studio efektów specjalnych Dennisa Berardiego delikatnie je przetwarzało komputerowo, żeby powiększyć oczy oraz stworzyć trójkątny kształt twarzy. Cały proces zaczynał się w Stan Winston Studios w Los Angeles, gdzie aktorzy byli wyposażani w uzębienie, które jednak nie mogło przeszkadzać w wypowiadaniu tekstu, szkła kontaktowe upodabniające oczy do wilczych, łapy i pazury, które nie mogły przeszkadzać w posługiwaniu się bronią i w wykonywaniu numerów kaskaderskich, kombinezon imitujący futro oraz protezę na twarz, która nie utrudni aktorskiej ekspresji. Winstonowi zależało, aby uniknąć potężnej charakteryzacji, zmuszającej aktorów do wzmożonej ekspresji, która i tak jest ledwo widoczna na ekranie.
