Jerzy Kucia powraca po trzynastu latach ciszy ze swoją pełną medytacji opowieścią w postaci filmu poetyckiego, opierającego się na relacji między obrazem a muzyką. Film ukazuje proces wywoływania uczuć i poszukiwania właściwości krajobrazu poprzez ukazywanie zdarzeń, do których doszło w jego scenerii.