W okolicach Bożego Narodzenia szwedzka Gotlandia wygląda jak bajkowa, obsypana śniegiem kraina. Radosny nastrój oczekiwania niszczy śmierć. Zwłoki młodej dziewczyny leżą pośrodku drogi. Zmarła ubrana jest w białą sukienkę, tradycyjnie noszoną podczas obchodów święta Łucji. Policja identyfikuje ofiarę jako siedemnastoletnią Cecilię, córkę pastora Johannesa (Ralph Carlsson). Śmierć nastolatki wygląda na samobójstwo, ale wersji tej nie przyjmuje do wiadomości ani ojciec Cecilii, ani dyrektor szkoły. Maria Wern (Eva Röse) i Patrik (Reuben Sallmander), z którym łączą ją coraz silniejsze więzi, rozpoczynają śledztwo.

Kim jest tajemniczy stalker, który gnębi dwie kobiety? Czy w ogóle istnieje? Czy możliwe, by kobiety padły ofiarą psychozy? Policjantka z Gotlandii, Maria Wern, spróbuje rozwikłać tajemnicę. Tuż po nabożeństwie po śmierci ojca Arvidssona (Peter Perski), szefowa zakładu pogrzebowego Lena Braco (Anna Ulrika Ericsson) traci ciążę. Tymczasem policja zostaje wezwana do jednego z supermarketów, gdzie nie mówiąca po szwedzku Estonka, Adina Tamm (Alexandra Chalupa), twierdzi, że spowodowała wypadek. Jak przyznaje w rozmowie Marią Wern (Eva Röse) i Ekiem (Ulf Friberg) mężczyzna, którego miała potrącić, od kilku miesięcy ją śledzi. Kłopot w tym, że rzekomej ofiary nie ma na miejscu zbrodni, a przemysłowa kamera nie zarejestrowała momentu wypadku. Niedługo potem Lena wyskakuje z okna kliniki, w której przebywała pod opieką lekarzy. Jej zszokowany mąż jest przekonany, że żona nie mogła popełnić samobójstwa. Czy dwa wydarzenia coś łączy?

Zwęglone zwłoki tarocistki i medium, Isabelli Solheim (Lena Nylén), leżą w spalonym wnętrzu gabinetu, w którym przyjmowała klientów. Policja podejrzewa podpalenie, sprawca pozostaje nieznany. Sekcja wykonana przez policyjną patolożkę, Erikę (Tanja Lorentzon), dowodzi, że ofiarę uduszono plastikową torbą. Policyjna grupa Marii Wern (Eva Röse) rozpoczyna śledztwo. Wkrótce okazuje się, że śmierć tarocistki to nie jedyna tragedia, która w tych dniach wydarzyła się na Gotlandii...

W ostatni dzień przez rozpoczęciem wakacji policja otrzymuje zgłoszenie o zaginięciu dziesięcioletniego Andreasa Sjöberga (Noa Samenius). Chłopiec ubrany był tego dnia w maskujący strój, co może znacznie utrudnić poszukiwania. Ostatni raz widziano go przed kolacją, którą jego rodzice spędzali z sąsiadami, między innymi Martinem Ahlem, lokalnym politykiem i zapalonym ekologiem. Maria Wern (Eva Röse) przyjeżdża na miejsce zdarzenia prosto ze szkolnej akademii, na której towarzyszyła dzieciom. Ek (Ulf Friberg), Arvidsson (Peter Perski) i Hartman (Allan Svensson) są już na miejscu. Niedługo okazuje się, że Andreas to nie jedyne zaginione dziecko. Ośrodek dla uchodźców zgłasza bowiem zaginięcie małego Saszy Szegira z Białorusi...

Od pewnego czasu ktoś próbuje zakłócić spokój Marii Wern (Eva Röse). Policjantka odbiera głuche telefony, ma również wrażenie, że jest obserwowana. Swojemu szefowi, Thomasowi Hartmanowi (Allan Svensson), przyznaje się do obaw dopiero, gdy hamulce w jej samochodzie zawiodą, co doprowadzi do niegroźnego wypadku. Ekspertyza Eka (Ulf Friberg) potwierdzi podejrzenie: auto zostało uszkodzone celowo. Hartman prosi Arvidssona (Peter Perski), by pilnował nocą domu Marii. Podczas gdy koledzy z policji szukają dręczyciela, kobieta wyrusza na przepiękną i odciętą od świata wyspę Stora Karlsö, by spotkać się z dawno nie widzianymi z koleżankami z klasy.