Łoo panie. To nie film, to czarno-biały poemat o (nie)miłości w czasie czerwonej zarazy. Po seansie IDEALNA cisza, nikt do końca napisów nawet nie wstał.

No, cóż, niedosyt, bo na plus ładne zdjęcia i od strony technicznej niemal perfekcyjny, ale jeśli chodzi o fabułę to nie porywa. Można było coś bardziej wciągającego na tej bazie stworzyć niż tak się snuć bez celu z miejsca na miejsce…dialogi też nie błyszczą za często. Być może reżyser miał zbyt osobisty stosunek do tematu, bo to jakaś luźna rodzinna historia, która na ekranie nie jest zbyt pociągająca…Co do muzyki to po prostu zebrano znane przeboje z epoki i zrobiono dobre aranżacje i choreografię.

Wart był drugiego seansu. Wzruszył mnie strasznie. "Ale w ogóle jest pięknie, jesteśmy w Paryżu, kocham cię z wszystkich sił". Piosenka na końcu przepiękna

"Chodź na drugą stronę. Tam jest lepszy widok….". Nie za bardzo wiem jak ocenić przez końcowe sceny.

Po tych wszystkich nagrodach i nominacjach spodziewałem się świetnego filmu, no i się zawiodłem, bo nie był on, aż tak dobry. Główny problem mam z historią. Najzwyczajniej w świecie mnie nie porwała. Docenić natomiast należy muzykę, zdjęcia i grę aktorską.