Czy Pełne morze to coś więcej niż piękne kadry i stroje z epoki? 6
Hiszpańskie produkcje podbijają serce widzów Netflixa. Dość niedawno, bo w sierpniu premierę miał najnowszy i ostatni sezon kolejnego już latynoskiego serialu – Pełne morze. Całkiem świeży temat, ponieważ pierwsza odsłona zadebiutowała na platformie w ubiegłym roku. Zwiastun obiecuje wiele, warto więc przekonać się, czy Pełne morze to coś więcej niż piękne kadry i stroje z epoki.
Pełne morze przenosi nas w lata 40., kiedy to po wojnie ludzie szukali dla siebie lepszego miejsca. Razem z głównymi bohaterkami – siostrami Evą (Ivana Baquero) i Caroliną (Alejandra Onieva) trafiamy na pokład statku Bárbara de Braganz, który płynie z Hiszpanii do Brazylii. Sielankowa podróż w przepięknych okolicznościach zamieni się jednak w koszmar dla pasażerów. Przyczynią się do tego zagadkowe śmierci i paskudne sekrety rodzinne.
Serial stanowi mieszankę latynoskiej telenoweli z kryminałem na miarę Agathy Christie. Pełno tu dramatów, brudnych sekretów, zwrotów akcji, fabuła pędzi jak szalona, że aż trudno za nią nadążyć. Do tego mamy kryminalną „zagadkę zamkniętego pokoju” – bohaterowie przebywają za statku, z którego nie ma ucieczki, a pośród nich czai się morderca. Pozostaje go tylko złapać, jednak sztuka nie będzie taka prosta, gdyż na pokładzie Bárbara de Braganz znajduje się 1600 pasażerów.
Serial może nie jest najwyższych lotów, jednak można się całkiem nieźle bawić podczas seansu. Postacie są przerysowane, wręcz spłaszczone, ale przy tym wyraziste, więc aktorzy mieli spore pole do popisu. Z przyjemnością ogląda się popisy aktorskie głównych bohaterek granych przez Ivanę Baquero oraz Alejandrę Onievę. Dalsze plany wypadają równie nieźle. Przyjemnie ogląda się pierwszego oficera w wykonaniu Nicolása Vázqueza, detektywa Varela w wykonaniu Antonia Durána 'Morris' nie da się polubić, a piosenkarka Clara (Laura Prats) jest rewelacyjna tak samo jak wróżka Casandra (Claudia Traisac).
Fabularnie dzieje się tu tak dużo, że łatwo zapomnieć o głównych wątkach. Taki chaos sprawia, że ciężko budować więź z serialem, a kolejne odcinki nie budzą tak dużej ciekawości. O ile w dwóch pierwszych sezonach wszystko w miarę ma sens, w przypadku trzeciej odsłony Pełnego morza jest już gorzej. Twórcy popuści wodze swojej fantazji, na siłę tworząc sezon „na czasie” o śmiertelnym wirusie. Ciężko się go ogląda, nic więc dziwnego, że Netflix wycofał się z wcześniejszego zamówienia na kolejne odcinki serialu.
Ciężko będzie polubić się z serialem ze względu na fabułę, ale z pewnością zachwycić może cała stylistyka. Piękne stroje z epoki, pomieszczenia pełne przepychu, które ciężko uraczyć na współczesnych statkach (zwykle są to kajuty kapitańskie czy przeznaczone dla właścicieli bądź najbogatszych pasażerów) czy klimatyczna muzyka latynoamerykańska składają się na przyjemny dla oczu obrazek. Cała realizacja wypada równie dobrze, co raczej już nikogo nie dziwi w przypadku produkcji Netflixa.
Największą zaletą serialu jest jego długość. Trzy sezony liczą łącznie 22 odcinki, z których każdy trwa około 40 minut. Nie ma tu żadnego niepotrzebnego rozwlekania do granic możliwości akcji. Serial warto obejrzeć również ze względu na walory edukacyjne – uczący się języka hiszpańskiego mogą podłapać słówka związane z transportem, ze statkiem czy po prostu różne dialogi między członkami rodziny, pracownikami czy parami.
Pełne morze z pewnością nie trafi do każdego widza. Nie oznacza to jednak, że trzeba go od razu skreślić. Warto poświęcić choć trochę czasu, by obejrzeć świetne kostiumy czy po prostu piękny statek w stylu art déco. Ucieczka do świata telenoweli trochę w stylu Agathy Christie może okazać się świetnym rozwiązaniem na przytłaczającą nas codzienność.
