Filmy alkohol, nagość, sztuka, krew

Pełna namiętności, barwna opowieść o najpotężniejszym rodzie renesansowego Rzymu, który zapisał się w historii zamiłowaniem do władzy, skrytobójstwa i intryg. Wywodzący się z Hiszpanii kardynał Rodrigo Borgia (Jeremy Irons) to jedna z najpotężniejszych osób na Półwyspie Apenińskim. Wytrawny polityk, dyplomata i intrygant, jest jednocześnie namiętnym mężczyzną i ojcem gromadki nieślubnych dzieci. Gdy w 1492 roku zostaje wybrany papieżem, przyjmuje imię Aleksandra VI. Ma jeden podstawowy cel – uczynić swoje dzieci najbardziej wpływowymi ludźmi Rzymu. Serial koncentruje się na postaciach syna Borgii Cesarego (François Arnaud), zdolnego polityka, pierwowzoru Księcia ze znanej rozprawy Machiavellego, oraz jego pięknej córki, Lukrecji (Holly Grainger), która stała się narzędziem powiększania wpływów rodziny.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".