Filmy malarz, artysta, krew

Makabryczne historie o upiorze, którego można przywołać, patrząc w lustro i wypowiadając pięciokrotnie jego imię, nadal nie pozwalają mieszkańcom Cabrini-Green spać spokojnie. Choć od ostatnich przerażających wydarzeń upłynęło wiele lat, a chicagowska dzielnica zmieniła się nie do poznania, wśród mieszkańców starych blokowisk żywa jest pamięć o krwiożerczej zmorze. Ponurą tajemnicę Candymana pragnie odkryć również fotografik Anthony, który właśnie zamieszkał w okolicy ze swoją dziewczyną. Niezdrowa fascynacja monstrum przerodzi się w śmiertelnie niebezpieczną obsesję.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Jean jest dezerterem z armii kolonialnej i potajemnie przybywa do Hawru. Tam zachodzi do podrzędnej knajpy, w której poznaje Nelly. Kobieta ukrywa się przed swoim opiekunem Zabelem, który zabił jej narzeczonego. Unika również bossa miejscowych gangsterów, Luciena, który chce ją posiąść. Jean i Nelly zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, co niebawem doprowadzi do tragedii.

Poeta Dan zakochuje się w studentce sztuki, którą pociąga jego "luzacki" styl bycia, oraz miłość do heroiny, którą zdrobniale nazywa Candy, tak samo jak brzmi imię dziewczyny. Tak bardzo jak płomienne jest między młodymi uczucie tak wielki jest pociąg do narkotyków. Prowadzi to do nieuniknionego spotkania z brutalną rzeczywistością. Ich związek zmienia się od niezwykłego zauroczenia, przez namiętną miłość, aż do samodestrukcji i szaleństwa.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Historyczne tło filmu stanowi XV-wieczna Rosja widziana oczyma pielgrzymującego mnicha Rublowa. Jest to czas wewnętrznego rozbicia państwa rosyjskiego i konfliktów pomiędzy Wielkimi Księciami. Jednak nie to stanowi główny temat filmu, którego wymowa jest głęboko filozoficzna. Na przykładzie wielkiego rosyjskiego twórcy ikon – Andrzeja Rublowa, reżyser rozpatruje odwieczny konflikt pomiędzy artystą a władzą…

Drugi film w dorobku Stephena Frearsa jest próbą ukazania historii angielskiego dramaturga Joe Ortona, który stał się legendą w latach 60. Reżyser skupia się na relacjach, które łączyły Ortona z Kennethem Halliwellem. Halliwell dla głównego bohatera był nie tylko mentorem i nauczycielem, ale także kochankiem, który w pewnym momencie staje się zazdrosny o dobrze zapowiadającą się karierę swojego ucznia.

Historia życia i śmierci włoskiego malarza Michelangelo Merisi da Caravaggia.