Filmy kawiarnia, przemysłowiec

Młodym być i nic więcej. Pławić się w absolutnej beztrosce i spędzać miło czas na plażach przysłowiowej już słonecznej Italii. Jak u Felliniego: la dolce vita. Taki żywot wiedzie amerykański playboy Dickie Greenleaf (Jude Law); o takim życiu marzy inny Amerykanin Tom Ripley (Matt Damon). Dickie ma ojca, wziętego konstruktora łodzi żaglowych, który prosi Toma o to, by sprowadził mu syna z powrotem do domu, do Stanów Zjednoczonych. Tom podejmuje się tej misji, chorobliwie zazdroszcząc Dickie'mu sposobu bycia. Dickie i jego dziewczyna, Marge Sherwood (Gwyneth Paltrow) nawet nie przeczuwają, na jak ryzykowny krok zdecyduje się Tom, by ten sposób bycia zawłaszczyć. Ostatecznie lepiej, udając kogoś innego, mieć poczucie, że się jest kimś, niż pozostać sobą będąc nikim...

Barwna podróż muzyczna do lat trzydziestych przedwojennej Polski w spektaklu Andrzeja Strzeleckiego. Stołeczna elita gości w lokalu kawiarniano-dancingowym wzorowanym na słynnej warszawskiej Adrii, a nad aurą beztroskiej rozrywki unosi się przeczucie katastrofy, ku której zmierza radykalizujący się świat. W tytułowym Paradiso pojawiają się literaci, przemysłowcy, ziemiaństwo, politycy, urzędnicy, aktorzy. Równolegle do wątku kryminalnego prowadzone są tu wątki obyczajowe, których zadaniem jest jak najlepsze oddanie ducha czasu i odzwierciedlenie bardzo skomplikowanej siatki powiązań biznesowych, politycznych oraz uczuciowych pojawiających się w lokalu gości. Wieczór, w którym poznajemy poszczególnych bohaterów, z pozoru nie wyróżnia się niczym szczególnym, ale w efekcie obfituje w zdarzenia brzemienne dla ich wzajemnych relacji. Muzyczne tło ostatniej piosenki „Jutra może nie być już” podsumowuje stan, w jakim ich zostawiamy.