Filmy paryż, normandia

Zamożny paryski artysta, przybywa do normandzkiej farmy Pierre'a Dufrene i jego żony Marcine w poszukiwaniu odpoczynku.

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

"Całe jej życie to zemsta za upiorną młodość", mawiał jej przyjaciel, dyrektor Olimpii, Bruno Coquatrix. Jej matka, pochodząca z Kabylii (Algieria), nie chce o niej słyszeć, a ojciec nie może się nią zajmować. Mała Edith Giovanni Gassion (Édith Piaf) spędza pierwsze lata życia u babki, właścicielki podejrzanego hoteliku w Normandii, dopóki ojciec, wędrowny "człowiek-guma" nie zabierze jej w trasę, by zbierała pieniądze pod koniec jego występów. Niezwykły los tej maleńkiej kobiety, która stała się największą damą francuskiej piosenki, nie był dotychczas nigdy opowiedziany w kinie. Reżyser Olivier Dahan ukazuje go w tym poruszającym filmie.

Marie pomaga sąsiadce pozbyć się niechcianego płodu. Po udanym zabiegu sąsiadka poleca jej usługi znajomej. Krąg klientek Marie poszerza się. Już wkrótce jej status materialny zdecydowanie się odmienia. Nowe sprzęty, nowe stroje, kochanek - to wyznaczniki powodzenia Marie. Nagłe wzbogacenie wyzwala w niej żądzę zysku. Zaczyna denuncjować ukrywających się Żydów. Zdradzany mąż pisze na nią donos, ujawniając nielegalne praktyki przerywania ciąży. Rozpoczyna się pokazowy proces.

Historia rozpoczyna się kilkanaście lat po zakończeniu II wojny światowej. Francuski policjant, inspektor Morand, wznawia dochodzenie w sprawie zabójstwa popełnionego w Paryżu w 1942 roku. Kojarzy je z bardzo podobnym morderstwem, jakiego dokonano w tym czasie w Warszawie. Ofiarą była wówczas prostytutka, jak się później okazało - hitlerowska agentka. Naoczny świadek widział generalski lampas na spodniach wychodzącego od kobiety mężczyzny. Prowadzący wtedy śledztwo major Wehrmachtu Grau podejrzewał, że sprawcą jest któryś z urzędujących w Warszawie hitlerowskich generałów: Tanz, Seidlitz-Gabler lub Kahlenberge. Niestety był zbyt gorliwy i został przeniesiony na front. Po dwóch latach ponownie spotkał tych trzech generałów w Paryżu. I tam też zamordowano prostytutkę.

Kolejna odsłona przekupnych paryskich gliniarzy. Tym razem zawieszeni w obowiązkach Rene i Francois przeżywają kryzys moralny. W ich miejsce przychodzą inspektorzy Portal i Brisson, którzy są jeszcze bardziej skorumpowani. Czarny światek zaczyna myśleć o ich poprzednikach.

Paryż, 1922 rok. Ciężko chory Marcel Proust (Marcello Mazzarella), którego dni są policzone, kończy swe monumentalne dzieło "W poszukiwaniu straconego czasu". Na łożu śmierci przegląda zdjęcia. Pamięta swoje życie. Ale postacie rzeczywiste mieszają się z postaciami z fikcji. A fikcja stopniowo zyskuje pierwszeństwo przed rzeczywistością. Oto odwiedza Gilbertę (Emmanuelle Béart), swoją miłość z dzieciństwa, teraz żonę Saint-Loupa (Pascal Greggory). Marcel słucha wynurzeń Gilberty, ale jednocześnie powracają do niego inne wspomnienia. Z zakamarków pamięci wynurzają się kolejne osoby: baron de Charlus (John Malkovich), księżna Oriane (Edith Scob), pani Verdurin (Marie-France Pisier) i Odette (Catherine Deneuve).

Maszynista kolejowy Lantier (Jean Gabin) prowadzi parowóz na trasie z Hawru do Paryża. Zakochuje się w Séverine (Simone Simon), żonie zawiadowcy stacji Roubauda (Fernand Ledoux), która chce się pozbyć męża. Lantier, stopniowo przez nią nakłaniany do popełnienia morderstwa, zabija w afekcie ukochaną. Oszalały z bólu, żalu i rozpaczy, z niezdolnością do kontrolowania samego siebie, następnego dnia wyskakuje w akcie desperacji z pędzącego pociągu.