Filmy kino, aktor

Adriana żyje sama, ale nie samotnie. Przeciwnie, życie towarzyskie i znajomości - zwłaszcza z mężczyznami - są najważniejszą częścią jej egzystencji. Pracuje, a raczej ma zawsze jakieś zajęcie nieźle płatne, nie wymagające wiele więcej ponad urodę, młodość, obycie i potoczną inteligencję. Może więc to być zajęcie manicurzystki, modelki, cover-girl lub statystowanie w filmie. Zarobki wystarczają Adrianie na opłacenie niewielkiego, ale nowoczesnego mieszkania, mały samochód i modną garderobę na każdą okazję. A to najważniejsze, bo życie Adriany upływa właśnie od okazji do okazji. Jej życie "właściwe" to spotkania, przyjęcia, wizyty w lokalach, wycieczki do kina lub na weekend za miasto. Partnerzy zmieniają się często i bywają różni.

Amelia skłonna do przesadnej autoanalizy i użalania się nad sobą, zazdrości swej przyjaciółce Laurze rychłego zamążpójścia. Przyjaźń jest zagrożona. Amelia czuje się gorsza, bardziej samotna. Kolejne desperackie próby odnowienia czy też zachowania trwałego związku z mężczyznami kończą się niepowodzeniami. Ale i Laura ma swoje problemy.

Na festiwalu filmowym w Cannes, prezentowany jest dreszczowiec, którego nikt nie chce oglądać, ponieważ występują w nim nikomu nie znani aktorzy. Pewnego dnia sytuacja zmienia się diametralnie. W mieście mają miejsce morderstwa dokonywane w sposób identyczny, jak w filmie. Rzecznik prasowy filmu wykorzystuje te fakty do reklamy tego miernego filmu.

Film autobiograficzny, w którym Claude Berri opisuje życie swoje i swojej rodziny od 1946 do 1962 roku, w którym decydującą postacią jest jego ojciec. Od szczęśliwego dzieciństwa z rodzicami, po karierę początkującego aktora, z której się naśmiewa, a potem odkrycie jego powołania jako producenta.