Niezwykle utalentowana, uwielbiana przez krytyków i widownię, czołowa indyjska aktorka kina hindi i marathi w latach 70. i 80. Wielokrotnie nagradzana, duma Bollywoodu i królowa kina indyjskiego. Urodziła się w Punie w rodzinie marathi. Jej ojcem był polityk Shivajirao Patil a matką pracownica socjalna. Była absolwentką Indyjskiego Instytutu Filmu i Telewizji w Punie. Pracowała jako spikerka w państwowej telewizji Doordarshan Pune. Została odkryta przez Shyama Benegala, u którego zagrała główną rolę w "Manthan" (1975). Sławę i rozgłos zyskała w 1977 roku dzięki roli w "Bhumika". Grała u słynnych indyjskich reżyserów. Z ogromu propozycji, starannie dobierała swoje role, popierała produkcje dotyczące roli kobiety w społeczeństwach tradycyjnych i miejskich. W większości swoich filmów wcielała się w kobiety bardzo silne i inteligentne, zdolne znieść presję społeczeństwa zdominowanego przez mężczyzn i walczące z jego niesprawiedliwością. Była wzorem "nowej indyjskiej kobiety" - niezależnej, erotycznej i pewnej siebie. Aktywna działaczka ruchu feministycznego, obrończyni praw kobiet, członkini Centrum Kobiet w Bombaju. Podkreślała problem nękania i wykorzystywania kobiet indyjskich. Skoncentrowała się na pomocy kobietom i uświadamianiu społeczeństwu ich położenia, podnosiła wiele istotnych kwestii ich dotyczących. Założyła też schronisko dla kobiet w Bombaju. Jej romans z aktorem Rajem Babbarem wywołał ogromny skandal. Aktor aby ją poślubić, porzucił swoją żonę Nadirę Babbar. Smita jako winna rozbicia rodziny była bardzo krytykowana przez społeczeństwo. Aktorka zmarła dwa tygodnie po urodzeniu syna Prateika Babbar. Dwadzieścia lat później słynny reżyser Mrinal Sen stwierdził, że aktorka zmarła wskutek rażącego niedbalstwa lekarzy. Była także utalentowaną fotografką. Jej talent odkryto dopiero niedawno, kiedy jej prace zostały przedstawione w 1992 r. na wystawie "Oczami Smity" w Narodowym Centrum Sztuki w Bombaju.