Urodzona w Honolulu, wychowała się w Sydney, skąd pochodzą jej rodzice. Zaczęła grać w filmach jako nastolatka. Mając 14 lat zadebiutowała w kinie w australijskim Bush Christmas. Łącząc obowiązki szkolne z przygodą ekranową wystąpiła w Winners i miniserialu Five-Mile Creek. Uczęszczała do Australian Theater for Young People w Sydney i Philip Street Theater. W 1985 roku cieszący się powodzeniem miniserial Vietnam Kennedy'ego i Millera sprawił, że z dnia na dzień stała się gwiazdą. Mając 17 lat została wybrana Aktorką Roku przez publiczność i Australian Film Institute, co spowodowało zwiększone zainteresowanie reżyserów jej osobą. Wśród najważniejszych australijskich ról aktorki należy wymienić: Emerald City, Flirting, miniserial Bangkok Hilton, które przyniosły jej kolejne nagrody i uznanie publiczności. Pojawiła się również na scenie, m.in. w "Stalowych Magnoliach" w Sydney Seymour Center i "Spring Awakening" w Australian Theater for Young People. Międzynarodowej publiczności Kidman dała się poznać dzięki roli w thrillerze Martwa cisza Philipa Noyce'a z roku 1989. Po tym występie jej kariera potoczyła się bardzo szybko. W ciągu kilku następnych lat zagrała w takich filmach jak Billy Bathgate, Szybki jak błyskawica, "Malice", Za horyzontem. W 1995 Gus Van Sant obsadził ją w głównej roli w swoim filmie Za wszelką cenę. Kreacja ta była kolejnym przełomem w życiu aktorki. Dostała za nią Złoty Glob, nagrody dla najlepszej aktorki przyznane przez Boston Film Critics, National Broadcast Film Critics, London Film Critics i Seattle Film Festival oraz nominację do nagrody BAFTA. Rok 1996 to kostiumowa rola w Portrecie damy, ekranizacji powieści Henry'ego Jamesa w reżyserii Jane Campion. Kidman z powodzeniem wróciła też na teatralną scenę. W Londynie w roku 1998 zagrała wraz z Lainem Glenem w "The Blue Room", adaptacji "La Ronde" Schnitzlera dokonanej przez Davida Hare'a w reżyserii Sama Mendesa. Londyński Evening Standard nagrodził ją "za wyjątkowy i znaczący wkład w rozwój teatru", nominowano ją także jako najlepszą aktorkę do Laurence Olivier Award. Przedstawienie przeniesiono też na Broadway, gdzie grano je od listopada 1998 do marca 1999. W 1999 roku Kidman wystąpiła w ostatnim filmie Stanleya Kubricka Oczy szeroko zamknięte. Potem przyszły role w dwóch przebojach kasowych roku 2001, Inni oraz Moulin Rouge. Otrzymała nominację do Oscara i nagrodę dla najlepszej aktorki London Film Critics Circle za rolę w tym ostatnim, a także podwójną nominację do Złotych Globów za oba tytuły. Inni przynieśli jej również nominację do Nagrody BAFTA. Jeszcze większy sukces odniosła rolą w Godzinach, za którą otrzymała Oscara i Złoty Glob dla aktorki w dramacie. Kidman z powodzeniem łączy udział w komercyjnych superprodukcjach z występami w niskobudżetowych projektach artystycznych, w obu udowadniając, że jest jedną z najwybitniejszych współczesnych aktorek.