WYWIAD: Claire Forlani - gwiazda nowego serialu ''Katastrofa'' 0

Katastrofa to trzymająca w napięciu produkcja opowiadająca o locie pasażerskim 716, który ginie w tajemniczych okolicznościach nad Oceanem Atlantyckim. W obsadzie aktorskiej serialu oprócz Forlani są również Dougray Scott, Christopher Plummer i Archie Panjabi.

Poniżej możecie przeczytać wywiad z Claire Forlani, która mówi o pracy nad serią oraz swojej postaci. Serdecznie zachęcamy do lektury.

Tak więc, co możesz nam powiedzieć o Janet? Kim ona jest?

To było dla mnie trochę inne i ekscytujące, ponieważ Janet jest zazwyczaj rolą faceta i nie jest tak często, że ty, jako kobieta, dostajesz rolę, która jest "facetem". I naprawdę mi się to podobało; podobało mi się wcielenie się w postać, która jest dość osobliwa… zazwyczaj role większości facetów polegają na tym, że są oni – chyba że jesteś Benedictem Cumberbatchem, ale to zupełnie co innego! – że są oni dość prostolinijni, więc dostajesz możliwość udoskonalenia prostoty, a jako laska zwykle płaczesz…. czujesz, przeżywasz. A co było świetne w graniu Janet, bo ona jest z MI5, to to, że masz możliwość udoskonalić prostotę, a to było ciekawe i fajne. Podobało mi się.

Z tego, co widzieliśmy z kilku klipów i trailera, ona najwyraźniej nadal jest skomplikowaną postacią, ponieważ nie jest tym, kim się wydaje, jak sądzę?

Tak to wygląda, prawda? Jej postać zaczyna grać w coś złożonego, i nie rozumiesz tego, dopóki… wiesz, o co mi chodzi? To było fajne.

Czy było duże napięcie z resztą zespołu? Z Kendrą i Domem?

Tak. W pewnym sensie musisz grać stopniowo, ale to jest to, co było w tym zabawne – że nie musiałam być lubiana. Janet nie obchodziło, czy była lubiana, czy inni się z nią zgadzali. Oczywiście na końcu stawia na swoim, czego się nie spodziewasz.

Czy wzorowałaś ją na kimś? Kimś z prawdziwego życia, kto cię zainspirował?

Jestem fanatyczką thrillera, powieści szpiegowskich, Johna le Carré, Fredericka Forsytha. Więc czuję, że prawdopodobnie dlatego też kojarzę ją z postacią męską, ponieważ jest napisana dla mnie jak postać męska, bohater wszystkich tych szpiegowskich thrillerów, które czytałam przez lata. Więc jakie było twoje pytanie?!

Wspomniałaś o swoim mężu, jak to jest pracować z nim? Mieliście razem kilka scen?

Tak, powiedział mi, żebym robiła mniej!

W sensie, grała mniej ekspansywnie?

Tak! Patrzyłam na niego, a on mówił: "Mniej". Ja na to: "Okej." Zawsze uwielbiam z nim pracować. Nie zdarza nam się to często, ale zawsze jest fajnie. Dzieciak przychodzi…

Załatwiłaś mu rolę?

Nie, ale chodzi również o to, że mój syn ma cztery lata i w tym wieku zwłaszcza potrzeba dużo zachęty, aby opuścić środowisko domowe; dzieciaki są bardziej skłonne, gdy są starsze. Jest to tak ważny i potrzebny moment dla dziecka od rodzica, matki, więc potrzeba dużo wysiłku, aby się zebrać i coś zrobić. Naprawdę nie chciałam w tym czasie iść i pracować, ale Dougray powiedział do mnie: "Nie, naprawdę powinnaś to przeczytać". I tak, kiedy to czytałam, a strony przewracały się same; to było zniewalające; dobrze napisane; i jak powiedziałam, z mojego gatunku – gatunku thrillera – i on go zrozumiał, Vince naprawdę świetnie to zrobił. Miałam więc pragnienie powiedzieć: "Dobra, chodźmy, zbierzmy się, zmobilizujmy całą rodzinę i zróbmy to".

Więc oboje dostaliście role w tym samym czasie? Czy też Dougray był pierwszy?

Oczywiście, najpierw zaproponowano jemu tę rolę, tak! I wtedy spytali: "Czy twoja żona byłaby zainteresowana?

A czy zrobiłaś jakiś szczególny research do tej roli?

Tak, zaczęłam czytać jeszcze więcej thrillerów! Uwielbiam ten świat, więc oglądając tego rodzaju filmy i czytając te książki, mogłam łatwo o tym myśleć i czerpać z tego, ponieważ mam tak wiele odniesień w głowie.

Na przykład

Mam na myśli te najnowsze: "Szpieg" albo "Ze śmiertelnego zimna" z Richardem Burtonem – to ponadczasowy klasyk. A w obszarze powieści, jak już powiedziałam, myślę, że Frederick Forsyth jest jednym z moich ulubieńców, i nawet czytaliśmy jedną z jego książek, podczas gdy tam byliśmy. Ta książka była naprawdę dobra, zaraz sobie przypomnę jej tytuł. Ale tak, le Carré, Forsyth…. był jeszcze jeden… inne imiona zaraz sobie przypomnę.

Jak to było pracować z Christopherem Plummerem?

Wiesz, on jest mocarstwem i częścią radości z grania tej postaci było to, że byli tam Archie Panjabi i Christopher, naprawdę można było z nimi grać w tenisa. Wchodzisz do gry i uderzasz piłkę tam i z powrotem, dostajesz coś, masz dynamikę, a nie tylko wyczarowujesz to wszystko na własną rękę. A Christopher, on ma 89 lat – myślę, że właśnie skończył dziewięćdziesiąt lat – i jest niesamowicie zabawny, ma błyskotliwe poczucie humoru, rozumie dowcipy i wciela się w nie, i to jest po prostu masakra. A oni mówią "akcja", a on jest tak obecny i tak potężny, a ty natychmiast myślisz, że ta scena należy do niego.

Czy to była fizyczna rola?

Nie.

Mamy nadzieję na dziewczęcą walkę między twoją postacią a [postać Archie].

Och, myślę, że to będzie miało miejsce, owszem! To ma miejsce. Ale ogólnie rzecz biorąc, grałam role, w których biegam całymi dniami na obcasach, siekając ludzi ciosami karate i w ogóle – to nie jest w tym stylu.

Czy to cię zniechęciło do latania?

Od wielu lat obawiam się latania, ale tyle latam, że to już jest częścią, wiesz. Pamiętam, że raz leciałam samolotem z Jamesem Purefoyem, wracałam z Dublina – pracowaliśmy tam – i wypiliśmy kilka drinków w barze w salonie. I on zaczął mówić o tym, jak idiotyczne to było – jesteśmy w samolocie, zaczynamy startować, oni robią całą procedurę bezpieczeństwa – i on po prostu powiedział, naprawdę głośno: " To chyba najbardziej niedorzeczna rzecz na świecie, prawda? To nie ma sensu! Oglądaliście film dokumentalny? W razie wypadku wszyscy zginiemy!". A on mówi to naprawdę głośno, a ja po prostu patrzę na twarze pasażerów, jakby mówili: "Że co?!"

Miałaś jakieś niepokojące zdarzenia podczas lotów przez te wszystkie lata?

Nie, ale raz miałam naprawdę dziwne doświadczenie, kiedy byłam w samolocie i jestem jedną z tych osób – Dougray też tak robi – że kiedy samolot startuje, automatycznie zasypiamy.

Tak, on też o tym wspominał.

Mówił o tym?

Powiedział, że lubi zasypiać, żeby uspokoić nerwy.

Tak! Tak, to się dzieje automatycznie. Oboje wchodzimy do samolotu wyczerpani, po czym zasypiamy zaraz po starcie. I raz zasnęłam i śniłam, że mój samolot spada i był to samolot, w którym byłam i wszyscy siedzieli dokładnie tak, jak już siedzieli. Siedziałam tam i czułam fizycznie, że samolot spada do oceanu i pomyślałam: "Cholera, to jest to. To już, kurwa, koniec!". Obudziłam się i właśnie śniło mi się, że mam się rozbić, więc to był prawdopodobnie najdziwniejszy lot, jaki miałam.

To brzmi okropnie!

Tak, to dziwne! I wtedy ktoś powiedział, że ponoć jest to naprawdę pomyślne, ale to było lata temu.

Co było pomyślne?

Że śmierć i latanie ponoć są. Jakby latanie najwyraźniej było czymś w rodzaju…. Cóż, to jest zupełnie inny temat. Jeśli będę dalej o tym mówić, będziemy tu cały dzień!

Czy Janet ma życie prywatne, o którym się dowiadujemy, czy też żyje ona wyłącznie pracą?

Tak, co nieco z niego zobaczycie. Kiedy o to spytałeś, musiałam się zastanowić dwa razy, ponieważ oczywiście stworzyłam dla niej cały świat, ale tak, ujrzycie ją i w pracy i w życiu prywatnym – choć ona jest tak specyficzną postacią, że naprawdę nie można o niej wiele się dowiedzieć.

Jaki świat dla niej stworzyłaś?

Jest mój. Nie będę się kompromitować, mówiąc o nim tutaj.

Zawsze to robisz? Zawsze tworzysz całe tło dla swoich bohaterów, którym dzielisz się z pisarzem lub reżyserem? A może jest ono tylko dla Ciebie?

To zależy od projektu. Tak, myślę, że każdy aktor musi takie tło dla siebie stworzyć, żeby postać, którą grasz, była dla ciebie w jakimś stopniu autentyczna, ale to, co się dzieli i z kim, zależy zazwyczaj od projektu.

Dlaczego wciągnięto w historię tajne służby? Oczywiście Janet ma swój własny cel i finał gry, ale dlaczego wciągnięto w tę historię tajne służby?

Nie mogę ci zdradzić całej fabuły… ile mogę powiedzieć?! Ona w zasadzie obserwuje i słucha. I to jest uzasadnione i ma swoją uzasadnioną historię…

Ponieważ jednym z elementów fabuły jest terroryzm, to jest jedna z podejrzanych, prawda?

Tak, to prawda. Ale w efekcie końcowym to… nigdy nie wiem, ile mogę zdradzić z fabuły!

Co zamierzasz robić dalej?

Nie wiem. Na razie zajmuję się dzieckiem. Wychodzą ze mną dwa filmy, jeden, mam nadzieję, jest nawet dobry. Ale to wszystko na razie.

Czy twój synek wykazuje chęci podążania śladami rodziny?

Boże, mam nadzieję, że tego nie zrobi!

Każdy aktor tak mówi, jakby to była najgorsza rzecz na ziemi, być aktorem.

Naprawdę, wszyscy tak reagujemy?

Tak!

Ha! To dziwne, nieprawdaż?

Tak, bo generalnie jest tak, że jeśli odnosisz sukces, myślisz, że dasz dobry przykład swojemu potomstwu.

Tak, przypuszczam, że to taki zawód wykonywany z pasji, i jeśli tej pasji nie masz, to naprawdę nie powinieneś się w to zagłębiać? Tak jak twoja praca, jak sądzę.

Tak, to prawda.

Każdego rodzaju freelance.

Po zagadkowej katastrofie lotniczej niedawno owdowiała, genialna badaczka lotnictwa Kendra Malley zostaje wezwana by wraz z byłym szefem i mentorem Howardem Lawsonem na oczach całego świata rozwikłać sprawę zaginionego samolotu i jak najszybciej zlokalizować możliwych ocalałych z katastrofy pasażerów. Kendra i jej zespół ścigają się z czasem, by ustalić zdarzenia, które mogły doprowadzić do katastrofy, a badany jest każdy scenariusz: od samobójstwa pilota i terroryzm, po morderstwo na tle politycznym i awarię systemu pokładowego. Czy badaczom uda się zrozumieć, jak potoczyły się losy lotu 716?

Źrodło: NBCUniversal / informacja prasowa