Czy „Mój syn” jest ćwiczeniem improwizatorskim, czy po prostu scenariuszowym lenistwem? przeczytaj recenzję

Akcenty socjologiczne łączą się tu z realizmem przestrzeni (nawet jeśli dość umownym z uwagi na zdjęcia wygenerowane cyfrowo). Nowojorskie, skąpane w bogatej i różnorodnej palecie barw ulice żyją. przeczytaj recenzję

Film cierpi wyraźnie, choć nie z powodu ran zadawanych sobie przez zwaśnionych bohaterów, a z uwagi na dziury w scenariuszu przeczytaj recenzję

Przewidywalność jest największą wadą tego filmu. przeczytaj recenzję

Zdaje się, że Neil Burger, przygotowując się do pisania scenariusza „Voyagers”, nie przestudiował całych tomów filozofów, socjologów i literatów. przeczytaj recenzję

To dewastacyjne i brutalne kino z pogranicza dreszczowca, w którym najbardziej przeraża ułomność ludzkiego umysłu. przeczytaj recenzję

Caldwell jedynie zarysowuje temat, nie potrafiąc go odpowiednio rozwinąć. A przecież reżyser miał okazję, by zastanowić się, a nawet potępić zjawisko przemocy w mediach społecznościowych przeczytaj recenzję

Film Bahraniego to nie tylko historia wspinania się na szczyt drabiny, ale również – a być może przede wszystkim – komentarz społeczny wygłaszany przez protagonistę. przeczytaj recenzję

Sięgnięcie po kieliszek wyniszcza, ale i wyzwala z kajdan. To dość subwersywne i nieco lekceważące problem wielu ludzi przesłanie koresponduje z kilkoma scenami, które wyraźnie celebrują akt picia. przeczytaj recenzję

Pomysły reżyserki, niektóre z nich wręcz absurdalne, inne po prostu kiczowate, są zaskakującymi wyborami artystycznymi, które przekładają się na to, że całość wygląda dość tandetnie. przeczytaj recenzję