Pressboki

O filmie

Młody charyzmatyczny ksiądz Jan na co dzień pomaga trudnej młodzieży. Metody jakie stosuje w swojej pracy duszpasterskiej i fakt, że jest bardzo zżyty ze środowiskiem narkomanów, nie odpowiadają jego przełożonym. Jan otrzymuje polecenie wyjazdu na studia do Rzymu. Jest pewien, że to próba oddzielenia go od wiernych, potrzebujących pomocy, młodych ludzi. Chce walczyć o swoje miejsce. Życie jednak dramatycznie zmienia wszystkie plany.

W szpitalu Jan dowiaduje się, że jest nosicielem wirusa HIV. Młody ksiądz musi samotnie przejść hiobową próbę. Porzuca przyjaciół, opuszcza parafię i zaszywa się starym klasztorze. Pretensje do Boga, zwątpienie w sens wiary i własną słabość próbuje zagłuszyć fizyczną pracą. Życie w izolacji nie przynosi mu jednak ukojenia, a cierpienie, które przynosi choroba i brak tolerancji, którego doświadcza, sprawiają, że opuszcza zakon. Rusza w drogę, która ma zakończyć jego życie, ale nieoczekiwanie przynosi ona nadzieję. Spotkanie podróżującej trójki młodych ludzi ukaże mu nowy obraz życia i doprowadzi do dawnego przyjaciela, Pawła - znanego muzyka, brata jednego z narkomanów, którym kiedyś pomagał. Ta niezwykła podróż zmusi Jana do ponownej konfrontacji nie tylko z własną chorobą, ale i z ludźmi, których uczył, a później opuścił bez słowa.

O produkcji

Pierwszy klaps na planie Kto nigdy nie żył... padł 1 września 2005 w pocysterskim klasztorze księży salezjanów w Lądzie nad Wartą. W projekcie Andrzeja Seweryna ukazana została nie tylko fasada pięknego, niewykorzystanego dotąd przez filmowców, klasztoru, ale również jego wnętrza, ogród i warzywnik. Wiele scen zostało nakręconych we wnętrzach i w wirydarzu nowo odrestaurowanego, pobenedyktyńskiego klasztoru w Mogilnie oraz w pomieszczeniach Domu Pracy Twórczej w Radziejowicach. Zdjęcia kręcono także w Warszawie (m.in. ul. Krakowskie Przedmieście, prywatne mieszkania) oraz w Toruniu (ulice rynku, most Piłsudskiego, Katedrę Św. Jana Chrzciciela i Ewangelisty).

Prace na planie trwały 29 dni. W filmie zagrało 67 aktorów, 14 ról było epizodycznych i wystąpiło w nim 653 statystów. W scenach klasztornych statystami byli prawdziwi zakonnicy z Lądu.

Wyzwaniem dla młodych aktorów było odtworzenie roli narkomanów. Natalia Rybicka, Mateusz Banasiuk i Cezary Iber przygotowywali się do ról odwiedzając i prowadząc długie rozmowy z uzależnionymi od narkotyków. Do roli Jana Michał Żebrowski schudł 15 kilogramów, zapuścił włosy i brodę. Kiedy po kilkunastu dniach zdjęciowych pojawił się na planie po raz pierwszy w krótkiej fryzurze, nie poznał go operator.

Obsada

MICHAŁ ŻEBROWSKI (Jan)

W 1995 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Już podczas studiów grał główne role w dramatach romantycznych. W 1995 roku na Festiwalu Akademii Teatralnych, jako pierwszy w historii, zdobył 3 główne nagrody. Krytycy uznali go za najzdolniejszego aktora młodego pokolenia. Po ukończeniu PWST otrzymał rolę w serialu telewizyjnym Sława i chwała. Wystąpił w wielu spektaklach Teatru Telewizji, m.in. w Kordianie i Dziadach Jana Englerta, Horsztyńskim Zbigniewa Zapasiewicza, Lordzie Jimie Laco Adamika, Tartuffe, czyli obłudnik Andrzeja Seweryna. Wielkie uznanie przyniosły mu role teatralne w tym w specjalnie napisanym dla niego monodramie Doktor Haust wyreżyserowanym przez Magdalenę Piekorz oraz tytułowa rola w dramacie Ryszard II Andrzeja Seweryna.

Na dużym ekranie zadebiutował w 1993 roku w Samowolce Feliksa Falka. Prawdziwą sławę przyniosła mu rola Jana Skrzetulskiego w Ogniem i Mieczem (1999) Jerzego Hoffmana. W tym samym roku zagrał tytułową postać w kolejnej wielkiej polskiej produkcji Pan Tadeusz Andrzeja Wajdy. Rok później pojawił się w głównej roli w filmie Marka Brodzkiego Wiedźmin. W 2004 roku wcielił się postać Wojciecha w filmie Pręgi Magdaleny Piekorz. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród w tym Wiktora, Złotej Kaczki czy Nagrody Krytyków im Stefana Traugutta.

JOANNA SYDOR (Marta)

Ukończyła PWST w Krakowie. Od 1998 roku pracuje w Starym Teatrze w Krakowie. Zagrała w filmach: Marszałek Piłsudski Andrzeja Trzos- Rastawieckiego, Tam i z powrotem i Sfora Wojciecha Wójcika. Wcieliła się w wiele ról w Teatrze Telewizji w spektaklach takich jak: "Dla Fredry" (reż. H. Baranowski), Biała Dama (reż. N. Koryncka-Gruz), Lato w Nohant (reż. A. Glińska). Wystąpiła również w spektaklach teatralnych: Trzy siostry, Lunatycy, Lunatycy II, Mistrz i Małgorzata, Zaratustra (reż. K. Lupa) i Kosmos (reż. P. Miśkiewicz). Widzom znana jest również z seriali Więzy krwi, Na dobre i na złe i M jak miłość.

STEFAN BURCZYK (Spowiednik)

Urodzony w 1924 roku. Absolwent Wydziału Aktorstwa i Wydziału Reżyserskiego PWST w Warszawie. W 1947 zadebiutował na deskach teatru. Zagrał między innymi w filmach: Aktorzy Prowincjonalni Agnieszki Holland, Cwał Krzysztofa Zanussiego, Wszystkie pieniądze świata Andrzeja Kotkowskiego, Quo Vadis Jerzego Kawalerowicza. Szerokiej publiczności znany jest z seriali telewizyjnych 13 posterunek, M jak miłość, Więzy Krwi i Na Wspólnej.

JOANNA LISZOWSKA (Elka)

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Za rolę ONA w spektaklu Rajski Ogródek w reż. Pawła Miśkiewicza otrzymała nagrodę na Festiwalu Spektakli Dyplomowych w Łodzi. Po ukończeniu szkoły zagrała w sztukach Wielebni (Teatr TV) i w Damach i huzarach (Teatr Stary) Kazimierza Kutza.

Laureatka Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Zdobyła Grand Prix na Festiwalu Piosenki Artystycznej Rybnik'2001 oraz wyróżnienie na Festiwalu Interpretacji Piosenek A. Osieckiej Sopot 2001.

Na scenie zadebiutowała w 2001 roku w spektaklu muzycznym 7 grzechów głównych Janusza Wiśniewskiego. Na deskach teatru wykreowała znakomite role: Dulcynei w Człowieku z La Manczy w Operze Krakowskiej, Helenki w spektaklu muzycznym Młynarski czyli trzy elementy w reż. Magdy Umer Dziś oglądać ją można w teatrze Komedia w roli Roxie Hart w musicalu Chicago oraz w roli Louis Muller w farsie Stosunki na szczycie w reż. Jerzego Bończaka. W teatrze Buffo gra tytułową rolę w komedii muzycznej Panna Tutli-Putli oraz Panią Cappuletti w musicalu Romeo i Julia.

Szerszej publiczności znana z seriali M jak miłość, Miodowe lata czy Kryminalni.

WOJCIECH MECWALDOWSKI (ARTUR)

Absolwent Wydziału Aktorskiego PWST im. Ludwika Solskiego we Wrocławiu. Aktor Teatru Polskiego we Wrocławiu. Grał między innymi w spektaklach: Azyl Krystiana Lupy, Ballady Morderców Jerzego Bielunasa, Zabawy na podwórku Pawła Miśkiewicza, Kordianie Macieja Sobocińskiego. W Teatrze Telewizji wystąpił w Wizycie starszej pani Waldemara Krzystka i Sesji Castingowej Krzysztofa Zanusiego. Na dużym ekranie pojawił się u: Romana Polańskiego w Pianiście, Tomasza Chołuja w Smutnych, Magdaleny Piekorz w Pręgach, Mariusza Gawrysia w Sztuce masażu oraz Macieja Oleksego w Śpij dobrze. Szerokiej publiczności znany jest z seriali Klan, Pierwsza miłość, Kryminalni oraz Samotne. Otrzymał Nagrodę Urzędu Miasta za rolę Christiana w Uroczystości na XXII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi oraz Grand Prix za spektakle Zabawy na podwórku Pawła Miśkiewicza i Uroczystość Krzysztofa Dracza.

Prasa o filmie

"(...) bardzo dojrzały debiut Andrzeja Seweryna. Za temat swojego kinowego debiutu reżyserskiego wybrał historię księdza zarażonego AIDS. To niebezpieczne tereny, od których bardzo blisko jest już do nowelowej estetyki. W rękach słynnego aktora udało się jednak uratować tę opowieść i nadać jej wymiar znacznie poważniejszy i na pewno wartościowszy." - Stopklatka.pl

"Był już w poprzedniej dekadzie film Piotra Łazarkiewicza Pora na czarownice z Bogusławem Lindą jako duszpasterzem chorych na AIDS (pierwowzór - ks. Arkadiusz Nowak). Kto nigdy nie żył..., debiut kinowy Andrzeja Seweryna na podobny temat, jest lepszy, oczyszczony z histerii, z nadmiernej idealizacji i sentymentalizmu, ubrany w formę wartkiej przypowieści. (...) Kto nigdy nie żył... jest popularnym, przygodowym filmem drogi, z tym że dziejące się po drodze przygody zatrącają o dzieje biblijnego Hioba." - Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza

Realizatorzy

Andrzej Seweryn (reżyser)

Aktor, reżyser i pedagog. Pracuje w teatrze, filmie, radio, telewizji. Urodził się w 1946 roku w Heilbronn, w Niemczech. W 1968 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Wystąpił w 80 spektaklach teatralnych w Polsce i we Francji, w 62 przedstawieniach Teatru TV oraz w 67 filmach. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród i odznaczeń. Tuż po studiach zadebiutował w Teatrze Ateneum, gdzie występował do 1980 roku. W tym okresie zagrał wiele ról w teatrze, filmach i Teatrze TV.

Na początku lat 80 wyjechał do Francji. Występował na scenie teatrów: Odeon i Chaillot w Paryżu, TNP w Lyonie.

Od 1993 r. jest związany z Comédie Française. Na scenie tej stworzył kreacje m.in. Pana Jourdain w Mieszczaninie szlachcicem Moliera, Prezydenta w Intrydze i miłości Schillera, Don Juana w sztuce Moliera, Shylocka w Kupcu weneckim Szekspira, czy Eugene O'Neille'a w Embrasser les ombres Lars Norena.

Pierwszą dużą rolę filmową zagrał w Albumie Polskim Jana Rybkowskiego w 1970 r. Rozwój swojej aktorskiej kariery zawdzięcza filmom Andrzeja Wajdy. Ich pierwszym wspólnym obrazem była Ziemia obiecana (1974). Potem były: Bez znieczulenia (1978), Dyrygent (1979) - nagroda aktorska Srebrny Niedźwiedź na MFF w Berlinie - Człowiek z żelaza (1981), Danton (1982). Pod koniec lat 90 zagrał Sędziego w ekranizacji Pana Tadeusza (1999) i Rejenta w Zemście. W Ogniem i mieczem (1999) Jerzego Hoffmana, zagrał księcia Jeremiego Wiśniowieckiego. Wcielił się w role Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego w Prymasie - Trzech latach z tysiąca (2000) Teresy Kotlarczyk. Za tę rolę otrzymał nagrodę aktorską Prezesa Komitetu do spraw Radia i Telewizji na festiwalu w Gdańsku.

Był wykładowcą w PWST w Warszawie i w Państwowej Wyższej Szkole Sztuki i Technik Teatralnych w Lyonie. Obecnie wykłada w paryskim Conservatoire, pierwszej szkole teatralnej Francji. Jest członkiem-sociétaire zespołu Comédie Française. Był laureatem nagrody dla najlepszego aktora teatralnego Francji w roku 1996 przyznanej przez francuski Związek Krytyków Teatralnych i Muzycznych. Jest też Kawalerem francuskiego Orderu Sztuki i Literatury i Orderu Zasługi. W 1997 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi dla kultury polskiej w świecie.

Dla Teatru TV wyreżyserował w 2002 Tartuffe'a czyli obłudnika Moliera z Michałem Żebrowskim w roli tytułowej, a w 2004 Antygonę Sofoklesa. W Comédie Française wyreżyserował kilka przedstawień, w tym ostatnio Wieczór Trzech Króli Szekspira. Drugą wspólną pracą z Żebrowskim był Ryszard II Szekspira ( Teatr Narodowy 2004). W czerwcu 2005 dekretem Prezydenta Francji została mu przyznana Legia Honorowa.

Kto nigdy nie żył... jest jego debiutem reżyserskim w filmie fabularnym.

MIROSŁAW SŁOWIŃSKI (producent)

Absolwent Polonistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i doktor nauk humanistycznych. Od czasów studenckich zajmuje się działalnością kulturalną, m.in. jako organizator studenckich festiwali kulturalnych w Poznaniu. Autor książek Błazen- dzieje postaci i motywu (1990) oraz Cztery uczty, jeden świat (2004). Laureat nagrody I stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Był ostatnim redaktorem naczelnym tygodnika Kultura. Redagował tygodnik Słowo. Przegląd kulturalny. Współpracował z tygodnikiem Wprost i Głosem Wielkopolskim. Był wiceministrem kultury i sztuki w rządzie premierów M. Rakowskiego i T. Mazowieckiego. Współtworzył scenariusz do filmu Wielka pętla Wielkopolski (w realizacji). Producent filmu i serialu TV Quo Vadis Jerzego Kawalerowicza. Prezes spółki Satchwell Warszawa.

MACIEJ STRZEMBOSZ (scenarzysta)

Współautor scenariuszy filmów Wojciecha Marczewskiego Czas zdrady i Weiser; autor i współautor scenariuszy do wielu seriali; producent filmowy i telewizyjny. Opublikował m.in. Wojna Peloponeska, Znak, 1990 oraz Arka Noego, Dialog, 2001

PIOTR WOJTOWICZ (operator obrazu)

W 1986 roku ukończył studia na Wydziale Operatorskim PWSFTviT w Łodzi.

W latach 1979-82 pracował w Ośrodku TV Kraków, gdzie realizował pierwsze filmy dokumentalne. Współtworzył filmy takie jak: Tam i z powrotem, Ostatnia misja, Sfora Wojciecha Wójcika Zakład i Prymas - Trzy lata z tysiąca Teresy Kotlarczyk, Sztos i E=mc2 Olafa Lubaszenko, Córy szczęścia Marty Meszaros, Cud purynowy Izabeli Cywińskiej, Autoportret z kochanką Radosława Piwowarskiego. Stworzył obraz do seriali: Ekstradycja, Na dobre i na złe oraz Kryminalni. Za pracę nad filmem Szuler otrzymał nagrodę im. Andrzeja Munka (przyznawaną przez PWSFTviT). Zdjęcia do filmu Prymas - Trzy lata z tysiąca nagrodzono Srebrną Statuetką Leliwity w Tarnowie.

JANUSZ SOSNOWSKI (scenograf)

Urodzony w Warszawie. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej i Wydziale Wystawiennictwa na ASP w Warszawie. Nauczyciel akademicki. Za scenografię do filmów Seksmisja i Kingsajz Juliusza Machulskiego otrzymał nagrody na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. Stworzył scenografię do głośnego filmu Przesłuchanie Ryszarda Bugajskiego. Ceni sobie współpracę z Andrzejem Wajdą (Kronika wypadków miłosnych), Januszem Majewskim (Lekcja martwego języka), Krzysztofem Zanussim (Rok spokojnego słońca) i Edwardem Żebrowskim (W biały dzień). W 2005 roku stworzył scenografię do filmu Karol. Człowiek, który został papieżem w reż. Giacomo Battiato.

Ze swoich doświadczeń teatralnych najchętniej wspomina Operę za trzy grosze w reżyserii Krzysztofa Zaleskiego, Dwoje na huśtawce w reżyserii Andrzeja Wajdy oraz musicale Metro Janusza Józefowicza i Koty Wojciecha Kępczyńskiego. Za scenografię do filmów Wrota Europy ( 2001) i Quo Vadis (2002) otrzymał Orły- Polską Nagrodę Filmową.

J.A.P KACZMAREK ( kompozytor)

Swoją karierę rozpoczął od pisania muzyki do spektakli awangardowego, zaangażowanego politycznie Teatru Ósmego Dnia, a później dla stworzonej przez siebie Orkiestry Ósmego Dnia. Koncertował z powodzeniem w całej Europie. W 1982 roku wyjechał na tournee do Stanów Zjednoczonych, gdzie nagrał, dla niezależnej wytwórni Flying Fish Records, swój debiutancki album Music For The End. Po latach sukcesów Orkiestry w kraju i w Europie oraz po nagraniu kolejnych płyt dla Savitor Records, Kaczmarek zamieszkał na stałe w USA.

Pracował dla czołowych teatrów amerykańskich, co zaowocowało prestiżową nagrodą Drama Desk przyznaną przez nowojorskich krytyków za najlepszą muzykę teatralną roku do spektaklu Joanne Akalaitis This`s Pity She`s a Whore w Public Theatre/New York Shakespeare Festival 1992 .

Jednak prawdziwe uznanie przyniosła kompozytorowi muzyka filmowa. Wśród wielu dzieł wyróżnić trzeba ścieżki do Całkowitego zaćmienia, Placu Waszyngtona, Trzeciego cudu Agnieszki Holland, Aimee i Jaguar Maxa Farberbocka, Straconych dusz Janusza Kamińskiego, Qvo vadis Jerzego Kawalerowicza, Niewiernej Adriana Lyne`a i ostatnio Marzyciela (Finding Neverland) Marca Forstera.

W 2002 roku Jan A.P. Kaczmarek otrzymał nominację do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł za muzykę do Qvo vadis. W tym samym roku został również uhonorowany za całokształt twórczości Nagrodą Skrzydeł, przyznawaną przez Festiwal Polskich Filmów w Chicago dla polskich twórców o wybitnych osiągnięciach poza granicami kraju. Jednak największą sławę przyniósł artyście jego ostatni film Marzyciel, za którego otrzymał Oscara oraz nagrodę National Board of Review dla najlepszego kompozytora, a także nominowany był do Golden Globes i Brytyjskiej Nagrody Filmowej (BAFTA). W Światowy Dzień Polonii 2 maja 2005 artysta został uhonorowany nagrodą Telewizji Polonia "Za Sławienie Polski i Polskości".

Kompozytor ma także w dorobku reżyserię trzech produkcji multimedialnych: Waiting for Halley`s Comet, One Man Symphony i Tower of Babel. W 2002 roku jego suita symfoniczna "Journey to Light" została wykonana podczas otwarcia katedry katolickiej w Los Angeles.

DOROTA ROQUEPLO (autorka kostiumów)

Urodzona w 1960 roku w Neuilly we Francji. Ukończyła Szkołę Projektowania i Kostiumu w Paryżu. Stworzyła kostiumy do filmów takich jak 300 mil do nieba (1989) Macieja Dejczera, Życie za życie. Maksymilian Kolbe (1990) Krzysztofa Zanussiego, Kiedy rozum śpi (1992) Marcina Ziębińskiego, U Pana Boga za piecem (1998) Jacka Bromskiego, Na koniec świata (1999) Magdaleny Łazarkiewicz, Operacja samum (1999) Władysława Pasikowskiego, Chłopaki nie płaczą (1999) Olafa Lubaszenko.

Za kostiumy do filmu Prowokator (1995) Krzysztofa Langa, Mój Nikifor (2004) Krzysztofa Krauze, Pręgi (2004) Magdaleny Piekorz otrzymała nagrody na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

JÓZEF JAROSZ (kierownik produkcji)

Od 1974 roku pracuje w Agencji Produkcji Filmowej. Od wielu lat uczestniczy w realizacji filmów fabularnych i seriali telewizyjnych. Jako kierownik planu pracował przy filmach takich jak: Dom i Akcja pod arsenałem Jana Łomnickiego, Ferdydurke i Ręce do góry Jerzego Skolimowskiego, Nie ma mocnych Sylwestra Chęcińskiego, Wszystko co najważniejsze Roberta Glińskiego, Misja Specjalna Janusza Rzeszewskiego, Lista Schindlera Stevena Spielberga, Autoportret z kochanką i Ciemna strona Wenus Radosława Piwowarskiego, Ekstradycja Wojciecha Wójcika. Jako kierownik produkcji współtworzył filmy: Bandyta Macieja Dejczera, Ogniem i mieczem Jerzego Hoffmana, Quo Vadis Jerzego Kawalerowicza, Stara Baśń i film dokumentalny Ukraina Jerzego Hoffmana.

NORAH MC GETTIGAN (II reżyser )

Urodzona w 1976 r. w północno-zachodniej Irlandii. Jest absolwentką Uniwersytetu Ulsterskiego, gdzie w 1997 roku uzyskała dyplom B.A. na wydziale teatrologii. Po ukończeniu studiów przyjechała do Europy Wschodniej, gdzie pracowała przez kilka lat jako nauczycielka i reżyser teatralny. Ukończyła reżyserię w łódzkiej Szkole Filmowej. Jej dwa krótkie filmy zakwalifikowały się do studenckiego konkursu w Cannes. Obecnie pracuje nad scenariuszem do swojego pełnometrażowego debiutu. Kto nigdy nie żył.. jest pierwszym filmem pełnometrażowym, przy którym pracuje.

WIESŁAWA CHOJKOWSKA (dekorator wnętrz)

W 1956 roku ukończyła studia na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Krakowie. Jako scenograf, kostiumograf i dekorator wnętrz współtworzyła ponad 100 polskich filmów takich jak: Matka Joanna od aniołów i Quo Vadis Jerzego Kawalerowicza, Struktura kryształu i Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową Krzysztofa Zanussiego, Kochaj albo rzuć Sylwestra Chęcińskiego, Co mi zrobisz jak mnie złapiesz i Miś Stanisława Bareji, Seksmisja, Kingsajz, Deja vu i Szwadron Juliusza Machulskiego, Mistrz i Małgorzata Macieja Wojtyszko, Historie miłosne Jerzego Stuhra, Szczęśliwego Nowego Jorku Janusza Zaorskiego, Pan Tadeusz i Zemsta Andrzeja Wajdy, Pianista Romana Polańskiego, Pornografia Jana Jakuba Kolskiego i ostatnio Karol. Człowiek, który został papieżem w reż. Giacomo Battiato.

Wypowiedzi twórców

ANDRZEJ SEWERYN (reżyser)

"Los sprawił, że od 25 lat nieustannie debiutuję. Najpierw musiałem zmierzyć się z graniem w obcych mi językach, później zacząłem pracować jako pedagog, próbowałem sił jako reżyser teatralny i telewizyjny. Od wielu lat myślałem jednak o debiucie jako reżyser filmowy. Uczyłem się zawodu od mistrzów, z którymi pracowałem, w tym przede wszystkim od Andrzeja Wajdy. Wiele również dał mi kontakt zawodowy z wieloma wybitnymi aktorami. Duży wpływ miała na mnie twórczość Ingmara Bergmana. Myślę, że reżyseria filmowa to kolejny etap mojej drogi artystycznej.

Przekonany jestem, że nikt nie oczekuje ode mnie prostej komedyjki o policjantach i złodziejach. Interesują, mnie trudne tematy i tylko takie mogłem podjąć w filmie. Wspaniały scenariusz Macieja Strzembosza bardzo ułatwił mi debiut, którego pewnie bym się nie podjął, gdyby nie zaangażowanie artystów takich jak Janusz Sosnowski, Piotr Wojtowicz, Michał Żebrowski, Jan A.P. Kaczmarek czy Dorota Roqueplo."

MIROSŁAW SŁOWIŃSKI (producent)

"W grudniu 2004, ktoś kogo bardzo szanuję i cenię, przyniósł mi kilka scenariuszy. Z lekką złośliwością powiedział, żebym może coś poczytał w czasie świąt. Karty tytułowe nie zawierały nazwisk, a ja o nazwiska też nie dopytywałem. Dominowały tematy historyczne. Mnie jednak zainteresowała opowieść o młodym księdzu, opiekunie chorych i uzależnionych, który nagle dowiaduje się, iż sam jest nosicielem wirusa HIV. Staje wobec najtrudniejszej próby w swoim życiu - zmierzenie się ze swoją chorobą, ze swoim posłannictwem i ze swoją wiarą. Współczesny, bardzo ważny temat."

MICHAŁ ŻEBROWSKI (odtwórca roli Jana)

"Do przyjęcia roli przekonała mnie ranga i powaga tematu podjętego w scenariuszu Macieja Strzembosza. Poza tym, współpraca z Andrzejem Sewerynem, którego podziwiam od wielu lat, daje mi pewność rozwoju artystycznego, rzetelnej pracy z tekstem i rolą oraz poczucia prawdziwego kontaktu na linii reżyser-aktor.

Sama rola Jana jest trudna i skomplikowana psychologicznie. Jest odmienna od znanych już polskiemu widzowi wizerunków księży. Cieszę się, że w dorobku polskiego kina znajdzie się ekranizacja scenariusza, gdzie bohaterem jest polski inteligent, ukazany w polskiej rzeczywistości, zmagający się z problemami moralnymi i egzystencjalnymi. Film zrealizowany został na prawdziwie europejskim poziomie i mam nadzieje, że dzięki temu dotrze do szerszego grona odbiorców."

MACIEJ STRZEMBOSZ (scenarzysta)

"Najważniejsze, żeby historia była prawdziwa, czyli dobrze wymyślona"

WŁODZIMIERZ NIDERHAUS (dyrektor Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych)

"WFDiF podjęło współpracę filmu Kto nigdy nie żył... kierując się głębokim, humanistycznym przesłaniem zawartym w jego scenariuszu. Człowiek w sytuacji ekstremalnej bywał i bywa nierzadko bohaterem filmowym, tu jednak dostrzec można nowe i oryginalne podejście do problemu o czym świadczy choćby profesja i poglądy bohatera. Sądzę, że tak opowiedziana "podróż" młodego księdza, zarówno ta wewnętrzna jak i ta osadzona w świecie realnym, powinna wzbudzić zainteresowanie widza i skłonić go do wartościowych refleksji."