W 2018 roku w konkursie Nowe Horyzonty znalazł się przejmujący fabularny debiut serbskiego reżysera Ognjena Glavonicia Ładunek. Zrealizowana dwa lata wcześniej Głębina dwa to esej dokumentalny, filmowa rekonstrukcja zbrodni, thriller i kino drogi w jednym. A także rodzaj prologu Ładunku, bowiem tu również jest mowa o tajemniczych transportach, zacieraniu śladów i wspomnieniach niedających się wymazać z pamięci. Glavonić rozpoczyna swoją podróż nad Dunajem, w którego głębinach odnaleziono ciężarówkę pełną ludzkich ciał. Niespiesznie odtwarza jej trasę, biegnącą wśród zamglonych wzgórz, opustoszałych miasteczek i parkingów, szeleszczących plastikiem wysypisk, zarośniętych hałd i ruin. Kamera, przesuwająca się po granatowym albo pożółkłym nocnym niebie, kreśli na ekranie kolejne kręgi piekła. Z offu dobiegają głosy: morderców, świadków, ofiar, przerywające uporczywe milczenie pejzażu. Wyrastająca z niezgody na zapomnienie Głębina dwa jest rozliczeniem serbskich zbrodni popełnionych w Kosowie w latach 1998-1999.