Aktywność

Koniec wakacji (2003)

Dwunastoletnia Marta dorasta na wsi wychowywana samotnie przez matkę. Nie ma łatwego dzieciństwa. Nie jest lubiana przez rówieśników, często kłóci się z matką. Brakuje jej ojca, więc dużo czasu spędza z wujkiem Cezarym.
W pewien upalny wieczór pod koniec wakacji Marta stanie się świadkiem brutalnego gwałtu. Zachowa ten fakt w tajemnicy. Z czasem jednak odkryje, że ma on kluczowe znaczenie dla członków jej najbliższej rodziny.

Tramwajada (1989)

Polska szara rzeczywistość lat 80-tych, czworo dzieci z domu dziecka w noc sylwestrową porywa tramwaj z zajezdni i jeżdżą nim po długich trasach, połączonych ze sobą śląskich miast.Spotykają różnych ludzi dziwaków, pijaków, osoby samotne i bezdomne których świat jest na ogół pełen samotności i agresji. Nad ranem zostają ujęci przez patrol milicji, ale wszystko co przeżyli zostaje w nich na zawsze. No i ta muzyka Tomka Lipińskiego w tle sprawia że film ma swój klimat i pozostaje na długo w pamięci.

Forteca (1985)

Australijski thriller inspirowany autentyczną historią z lat 70-tych. Do małej wiejskiej szkoły na australijskiej prowincji uczęszcza 9 dzieci w różnym wieku. Pewnego dnia zostają porwane (razem ze swoją młodą nauczycielką) przez 4 mężczyzn w maskach. Ekstremalna sytuacja powoduje, że granica między przerażonymi ofiarami, a prześladowcami jest powoli przekraczana. Zakładnicy zaczynają odpowiadać wściekłością i okrucieństwem.

To już klasyk i kultowy film kina australijskiego. Pokazuje, jak dzieci reagują na przemoc i jak można w nich wzbudzić w zasadzie każde emocje, jak nimi manipulować. Film naprawdę doskonały, trzyma w napięciu do ostatnich kadrów, mimo swoich prawie 20 lat. Tylko w kinie z Australii można znaleźć taki klimat.

Spielen wir Liebe (1977)

Murgia opowiada historię przyjaźni Fabrizia i Laury, którzy spędzają wakacje na wsi. Od poprzedniego lata w chłopcu zaszły jednak ogromne zmiany – przyjemność sprawia mu zabijanie zwierząt (wszędzie nosi z sobą łuk), a także psychiczna dominacja nad przyjaciółką. W końcu udaje mu się ją zmusić do posłuszeństwa, rozbierania, a potem do seksu, na który nieśmiała dziewczyna – choć podkochuje się w swym oprawcy – zgadza się bardzo niechętnie. Oporów nie ma z tym natomiast Silvia, nowo poznana znajoma. Rozpuszczona i świadoma siły swej seksualności dziewczyna podbija serce Fabrizia i wspólnie zaczynają dręczyć Laurę. Tragedia wisi w powietrzu.

Jeden z najbardziej kontrowersyjnych włoskich filmów z dosłownością obrazujący o perypetiach miłosnych trójki dzieciaków. Wielokrotnie oskarżany o epatowanie dziecięcą pornografią, bowiem dwie główne bohaterki (Ewa Ionesco i Lara Wendel) w chwili jego nakręcenia miały tylko 12 lat.
Veneno para las hadas (1984)

Niewinna, chowana pod kloszem dziewczynka idzie do szkoły i od razu trafia na małą, bezczelną rówieśnicę, która tym, co tylko usłyszy od swojej babki czy niańki (a głównie interesują ją wiedźmy czy mumie), natychmiast karmi koleżankę, wmawiając jej na przykład, że nauczycielka muzyki zmarła w wyniku odprawionego rytuału. W efekcie niejako przejmuje nad nią władzę, szantażując ją, że jeśli sprawa się wyda, dziewczynka pójdzie do więzienia za morderstwo. Niedługo potem zaczynają się pojawiać żądania oddania drogich zabawek, a w końcu wprasza się na wakacyjny wypad na farmę jej rodziców. Tam zaś spirala przejmowania kontroli nad nieszczęsną dziewczynką przybiera na sile, doprowadzając w finale do tragedii.

Reżyser zastosował specyficzny manewr, niemal zupełnie wypychając dorosłych z kadru – dzieci są bowiem pokazane normalnie, ale już dorosłych widać albo z poziomu kolan, albo od tyłu, tak że rzadko kiedy widzimy ich twarze, przy czym ich ingerencja w "zabawy" dzieci i w ogóle w życie dziewczynek jest minimalna. Film został zrobiony tak, jakby wszystko rozgrywało się w oczach dziecka – niedużego i nie do końca rozumiejącego, co tak naprawdę się dzieje. Podczas seansu bardzo łatwo się poczuć jak rówieśnik bohaterek, podglądający zdarzenia zza krzaka.

Proszę czekać…