W gruncie rzeczy „Arnold jest wzorowym uczniem” jest filmem spełnionym, świadomym swojej konwencji i wykładającym ją w bezpośredni acz powściągły sposób. przeczytaj recenzję

Film ten nie hołubi jednak wyłącznie regułom kina awangardowego i artystycznego. Dość powszechne są w nim elementy np. komedii, rozumianej dodatkowo w bardzo „niemiecki” sposób. przeczytaj recenzję

Konwencyjne coming of age w przypadku Firecrackers przybiera zatem ostatecznie formę came of age, ponieważ proces został zakończony faktem. Lou i przyjaciele dojrzeli, poznając wszystkie „smaki” dorosłości. przeczytaj recenzję

Piękno i specyfikę miasta ujmuje wszak Cleo w niespotykaną dotąd hybrydową formę kina familijnego i czarnej komedii, posługując się przy tym równie wyraźnym antagonizmem pastelowych zdjęć i agresywnego montażu. przeczytaj recenzję

Ekspresowa i spełniona ekspozycja głównego motywu jest z jednej strony potwierdzeniem filmowych kompetencji Kima jako reżysera, ale z drugiej wpędza go w nieodzowną w takich przypadkach pułapkę równie ekspresowego wypalenia tematu. przeczytaj recenzję

Mimo wszystko jest zatem coś „pospolitego” w wyborze przez widownię filmu Nóż + serce na najlepszy film festiwalu. W końcu wygranym jest ten, który ograny temat miłości przetrawił jedynie przez swą fantazję i znane mu konwencje filmowe. przeczytaj recenzję

Nasz czas z pewnością zajmie miejsce kompozycji najbardziej sentymentalnej i w jakimś sensie osobistej. przeczytaj recenzję

Liberté jest wszak pozbawione tego, czym rzekomo śmiało dysponuje – autentycznie obrzydliwą, szokującą i obrazową reprezentacją sodomii. przeczytaj recenzję

Tego typu filmów nie kręcono nad Wisłą od naprawdę wielu lat i choćby z tego powodu zasługuje Mowa ptaków na najwyższe uznanie. przeczytaj recenzję

Portret kobiety w ogniu posiada niepodrabialną zdolność kultywowania romantycznego etosu w kinie, którego konwencje już dawno ów etos wytrzebiły. przeczytaj recenzję