Kilka dni przed końcem XX wieku planeta z niecierpliwością oczekuje roku 2000. Aby uciec przed odliczaniem i zbiorową histerią, grupa przyjaciół pod wodzą François (Frédéric Pierrot) udaje się na wakacje na wygnanie na wyspę niedaleko Ajaccio. Istnieje wiele pokus, by oszukiwać z narzuconymi sobie zasadami, aby odciąć się od świata, ale mimo to każdy zdaje się znaleźć coś na swoją korzyść w tej przygodzie. Tylko François nie udaje się już znaleźć swojego miejsca w tym, co sam chciał zorganizować. Może pokazywać woluntaryzm, przejawiać najbardziej radykalny idealizm, po wyłączeniu się ze świata, dystansuje się też od najbliższych przyjaciół, a potem od Catherine (Catherine Baugué), kobiety, którą kocha. Stopniowo czuje, że ta wyspa spokojnego piękna i Stéphane (Jalil Lespert), młody człowiek, który ich tam przyjmuje, są związani tą samą tajemnicą, która go izoluje i popycha do ostatecznego wyrzeczenia się. Wieczorem 31-go, wybicie północy, François zniknął.