Marzyciel George Newman ('Weird Al' Yankovic) w końcu ląduje we właściwym środowisku. Kanał 62, stacja na UHF z najniższymi w kraju notowaniami. To, czego potrzebuje stacja to mniej powtórzeń "Mister Eda" i "Beverly Hillbilles", a więcej talentów lokalnych. Są to Emmo Philips, instruktor w miejscowej stolarni,… zobacz więcej
- Reżyseria
- Jay Levey
- Scenariusz
- Jay Levey
- Aktorzy
- 'Weird Al' Yankovic, Victoria Jackson, Kevin McCarthy
- 2 osoby lubią
- 2 osoby chcą obejrzeć. obejrzy
'Weird Al' Yankovic
Victoria Jackson
Kevin McCarthy
Michael Richards
David Bowe
Stanley Brock
Anthony Geary
Trinidad Silva
Gedde Watanabe
Billy Barty
John Paragon
Fran Drescher
Marzyciel George Newman ('Weird Al' Yankovic) w końcu ląduje we właściwym środowisku. Kanał 62, stacja na UHF z najniższymi w kraju notowaniami. To, czego potrzebuje stacja to mniej powtórzeń "Mister Eda" i "Beverly Hillbilles", a więcej talentów lokalnych. Są to Emmo Philips, instruktor w miejscowej stolarni, który traci palec na pile tarczowej i Stanley Spadowski (Michael Richards - rzeczywisty bohater filmu), dozorca zmieniony w gospodarza przedstawienia dziecięcego. Anonimowy
- Gatunek
- Komedia
- Słowa kluczowe
- sen, gangster, porwanie, stacja telewizyjna zobacz więcej
- Premiera
- 1989-07-21 (świat)
- Wytwórnia
-
Cinecorp SAC
Imaginary Entertainment
Orion Pictures - Kraj produkcji
- USA
- Inne tytuły
- The Vidiot from UHF
- Czas trwania
- 97 minut
- Budżet
- 5 000 000 USD
Ta strona powstała dzięki ludziom takim jak Ty. Każdy zarejestrowany użytkownik ma możliwość uzupełniania informacji
o filmie.
Poniżej przedstawiamy listę autorów dla tego filmu:
Pozostałe
- Komentarze
- Nagrody
- Wiadomości
- Wytwórnie
- Seanse TV
- Repertuar
- Inne strony www
Proszę czekać…
4/10 – Mimo skeczowej konstrukcji film stara się prowadzić jakąś fabułę, a to już bardzo duży plus na tle współczesnych parodii. Dodatkowo jeśli pojawia się np Rambo to nie tylko po to aby widzowie mogli stwierdzić "O, on przypomina Rambo hahaha" (jak jest choćby w żałosnych filmach duetu Friedberg/Seltzer), ale aby wyśmiać konkretne elementy fabuły oryginalnego filmu.
Jednak kilka udanych i zaskakujących swą absurdalnością pomysłów (choćby gag ze sprawdzaniem godziny czy finałowe losy postaci Philo), giną tutaj w zalewie tych średnich, niedopracowanych lub po prostu słabych. Nie da się ukryć, że sama telewizja nadająca najgłupsze programy świata w wielu momentach przypomina współczesny obraz telewizyjnej rozrywki. Czyżby Weird Al przypadkiem stał się prorokiem?