Poemat heroikomiczny, gdzie bohaterami są ludzie, których czasem trzeba nakręcić. Kilka przypowieści, epizodów połączonych scenografią nocnych ulic, rozgrywa się na obszarach granicznych pomiędzy różnymi, „wrogimi sobie” pojęciami. Mijanie się, falowanie, przenikanie; dobra i zła, ulotnego i zastygłego, miłości i wolności. Przy takich spotkaniach może i tak się zdarzyć, w każdym razie nie jest to niemożliwe, że – pstryk - pęknie kalkomania zakrywająca rzeczywistość i na moment wymsknie się blask niepojętego. Tego typu świąteczne chwile Pietro Citati w swoich esejach o wielkich mitach ludzkości nazywa „światłem nocy”.