La femme que j'ai assassinée 1948

Podczas przyjęcia kawalerów u François Bachelina (Charles Vanel) dzwoni telefon, a on odbiera. Na drugim końcu linii młoda kobieta Lucienne (Micheline Francey) prosi o rozmowę z pewnym Jean-Louisem, którego nie zna. Ale ponieważ jest podchmielony, żartobliwie odpowiada, że ​​Jean-Louis opuścił Francję, dając jej do zrozumienia, że ​​ją porzucił. Następnego dnia w kanale zostaje znalezione ciało Lucienne. Słysząc tę ​​wiadomość, François Bachelin odczuwa wyrzuty sumienia, obłudnie podburzony przez René Dufleuve'a (Pierre Larquey) i pogrąża się w alkoholu. Kilka miesięcy później François Bachelin spotkał jednego ze swoich przyjaciół, Raoula Le Hardouina (Pierre Stéphen), który powiedział mu, że był kochankiem Lucienne i opuścił ją, obiecując, że ją poślubi. François Bachelin dowiaduje się również, że Lucienne znała Raoula pod pseudonimem Jean-Louis Ramel, że była matką małej dziewczynki i to dzięki Raoulowi dostała jego numer telefonu. François postanawia zaopiekować się małą dziewczynką, a następnie ją adoptować. Kristo