Pierwsza część trylogii opowiadającej o losach Greków między 1919 rokiem a początkiem XXI wieku. Akcja filmu rozpoczyna się tuż po zakończeniu I wojny światowej, gdy w okolice Salonik przybywają greccy imigranci z Odessy. Grupie wygnańców przewodzi charyzmatyczny Spyros, który zakłada w delcie jednej z rzek nową osadę. Najmłodsze pokolenie przybyszów reprezentuje syn Spyrosa, Aleksis, i przygarnięta jeszcze w Odessie sierota, Eleni. Między nastolatkami pojawia się gwałtowne, niemal kazirodcze, uczucie, którego owocem są bliźnięta oddane do zastępczej rodziny. Na drodze miłości staje również Spyros, zdecydowany wziąć przybraną córkę za żonę. Eleni i Aleksis postanawiają więc uciec z wioski, odtąd, prześladowani przez ojca, prowadząc żywot wygnańców. Chłopak, utalentowany akordeonista, przystaje do grupki muzyków planujących wyjazd do Stanów Zjednoczonych. Tymczasem dziewczyna odzyskuje prawa do opieki nad bliźniętami. Bohaterowie czują się szczęśliwi, choć w codziennym życiu nie pomaga im bieda, ciągłe podróże, a zwłaszcza polityczne konflikty. Angelopoulos, podobnie jak w poprzednich filmach, przygląda się ofierze cywilów skonfrontowanych najpierw z robotniczymi demonstracjami w 1935 roku, potem rządami prawicowej junty Metaksasa i przymusową emigracją do Ameryki, a w końcu - wojny domowej w latach 1944-1949. Wówczas coraz bardziej pokrzywdzona Eleni najsilniej odczuwa ból rozstania i śmierć najbliższych członków rodziny.