„Skrzyżowanie” zdaje się być propozycją złożoną widzowi, który ceni sobie w kinie przesadnie wystylizowane akrobacje nad etyczną stroną życia 5

„Nie widziałem go, bo go tam nie było” – upiera się przy swojej wersji zdarzenia przesłuchiwany w prokuraturze Tadeusz Jaster. Emerytowany lekarz skręcał wieczorem na skrzyżowaniu. W samochód Tadeusza ze sporym impetem wjechał jakiś motocyklista. Wypadek skończył się fatalnie dla tego ostatniego. Jaster wyszedł ze zdarzenia lekko pokancerowany, ale myśli o spowodowaniu śmierci człowieka nie dają spokojnie zasnąć lekarzowi. „Młody jechał, ile fabryka dała” – uspokaja Tadeusza jego syn. Prokurator właśnie umorzył sprawę na korzyść Jastera. Dowody są ewidentne. Emeryt jednak co wieczór chodzi zapalić świeczkę w miejscu wypadku i umartwia się losem wdowy po zmarłym. Miejscowy ksiądz organizuje zbiórkę na potrzebującą żonę. Tadeusz dowiedział się, że sprawca nie tylko posiadał długi, ale również zostawił brzemienną kobietę, która wkrótce urodzi dziecko. Jaster ma znajomości w pobliskim szpitalu. Od byłego kolegi dowie się, iż wdowa urodziła wcześniaka. Jago życie jest poważnie zagrożone. „Przeżyje?” – upewnia się Tadeusz. „Losy dziecka rozstrzygną się na dziesiątym piętrze” – ucina temat położnik. „Ale tu przecież jest tylko osiem” – dociera gorzka myśl do zrezygnowanego Jastera.

Rodzina Tadeusza powiększa się. Jego córka właśnie wychodzi za mąż. Planowane jest huczne wesele. Ogród domu państwa Jasterów świetnie nadaje się do zorganizowania wielkiej imprezy. Tadeusz myśli jednak o sprzedaniu posiadłości i wspomożeniu młodocianej wdowy po motocykliście. Te plany nie podobają się ani żonie lekarza, ani jego synowi. Oboje snują inne wizje związane z rezydencją. Przy okazji sporu na jaw wychodzą dawne animozje. Każdy z członków rodziny postrzega przeszłość w odrębny sposób. „Miłość to też archaizm?” – podpuszczają kandydata do ręki juniorki rodu Jasterów gospodarze. Rodzice Justyny sami wychowali się na tradycyjnych wartościach. Tak przynajmniej deklarują. Rzeczywistość domu Jasterów, od kiedy została narażona na szwank koszmarnym wypadkiem, pulsuje od dawnych, uładzonych kiedyś sporów. Tadeusz upiera się przy swoich wyborach, chcąc zadośćuczynić wdowie bolesną stratę osobową oraz materialną. Nieboszczyk nie był ubezpieczony. Na żadne rekompensaty jego spadkobiercy liczyć nie mogą. Wdowa tymczasem niespodziewanie występuje z prywatnym aktem oskarżenia, wbrew faktom upierając się przy winie Tadeusza.

Skrzyżowanie zdaje się być propozycją złożoną widzowi, który ceni sobie w kinie przesadnie wystylizowane akrobacje nad etyczną stroną życia. Bohater tej opowieści zmaga się w bokserskim klinczu sam ze sobą, umartwia nad swoim czynem, obciąża nim bliskich. Tymczasem jednym efektem tych drgawek emocjonalnych będzie spektakularna implozja rodzinna. Familijny monolit konsekwentnie pęka „po szwach”, odradzają się wyciszone demony przeszłości. Reżyserka tej produkcji usiłowała za jednym zamachem chwycić możliwie wiele srok za ogon. Dominice Montean-Panków, pomimo sporych aspiracji i i osobistych starań, nie udało się konsekwentnie „przyklepać” i zaakcentować choćby jednej z nich. Skrzyżowanie pozostanie zatem sierotą po nazbyt ambitnej patronce, która chciała swoje dziecko wyposażyć w szereg przydatnych walorów, żadnego jednak nie eksponując na plan pierwszy.

„Dlaczego pani nie chce ode mnie pieniędzy?” – drąży spotkaną na korytarzu sądowym wdowę Tadeusz. Lekarz i tak miał zamiar wspomóc w niedoli zdaną na przykry los matkę. Ta jednak ubiegła emeryta swoją zaskakującą decyzją. W ten sposób wrzuty sumienia Jastera nabierają innego kształtu. Mężczyzna traci świadomość, że obiektem jego współczucia jest osoba spolegliwa i bezbronna, skoro stać ją na kosztowny i pozbawiony szans proces. „Ty też jesteś ofiarą” - uświadamia Tadeusza ktoś z jego kręgu. Ta konstatacja dotyczy niestety wszystkich zbliżonych do feralnego skrzyżowania.

Dziękujemy za seans sieci Cinema City