Maj 1419 roku. Jagiełło z Zygmuntem Luksemburskim debatują w Koszycach o konflikcie Korony i zakonu. Zygmunt obiecuje, że w przypadku wojny poprze Koronę. Do Koszyc przyjeżdża Świdrygiełło. Księżna Aleksandra podpowiada bardzo samotnej i chorej Granowskiej, jak utrzeć nosa wrogom. Powinna zażądać, dla swego syna Jana, hrabiowskiego tytułu. Ciołek dowiaduje się o pomyśle królowej. Jest oburzony i opowiada o tym Oleśnickiemu, który namawia go do napisania satyry na królową. Oleśnicki zabiera pijanemu Ciołkowi karty satyry, które trafiają między lud i... do uszu królowej. Johann opowiada rycerzom swoją historię. Chciał iść z pielgrzymką do Jerozolimy, ale trafił do tureckiej niewoli. Konstancja przerzuca swój afekt na Mszczuja.