Pieski świat 1962

Zanim obejrzałem Pieski świat, słyszałem o nim sporo. Większość opinii przedstawiało tą produkcję jako wyjątkowo brutalny i prawdziwy dokument. Nawet sami twórcy na początku filmu umieszczają informację o szokującym charakterze ich filmu i o tym, że z obowiązku dokumentalistów nie będąc nic zatajać. Film ten jest zaś zupełnie inny. Trzeba zacząć od tego, że powinien być zaliczany bardziej do gatunku "dokumentalizowany" niż "dokumentalny", wiele scenek jest odegranych (dość teatralnie), a co gorsza zmyślonych. Oczywiście przedstawione sytuacje są realistyczne – możliwe, że zdarzają się w prawdziwym świecie. Jednak zarówno aktorstwo, jak i narracja mają bardzo ironiczny ton, który z czasem staje się coraz bardziej nachalny. Przez to wszystko, widać jak na dłoni, że Pieski świat jest filmem robionym pod tezę, żeby wykazać, że mimo różnic kulturowych, ludzkie instynkty zawsze pozostają takie same. Z tym ostatnim muszę oczywiście się zgodzić, tak jak przyznaje, że twórcy tego filmu znaleźli wiele ciekawych analogii między kulturami, a także porównań, które mi nigdy nie przyszły do głowy. Zgadzam się więc z ogólnym przesłaniem filmu, lecz nie podobał mi się sposób jego wykonania.