Smerfy

Smerfy

7,6
Smerfy to malutkie, niebieskie postacie zamieszkujące grzyby muchomory głęboko w lesie. Przewodzi im stary Papa Smerf, a każda postać jest całkiem inna od drugiej. Niestety, cudowny świat smerfów często zakłóca zły czarownik Gargamel z kotem Klakierem i uczniem Nicponiem. Chce on za wszelką cenę złapać smerfy i zamienić je w złoto według bardzo starego zaklęcia. Mimo wszelkich prób nigdy nie odkrył on, gdzie dokładnie położona jest wioska smerfów.

Ciekawostki

dodaj ciekawostkę
Pozostałe
  • Smerfy pojawiły się w telewizji po tym, gdy ówczesny prezes stacji NBC zauważył, jak bardzo jego córka polubiła lalkę-smerfa, którą dostała w prezencie.
  • Smerfy zadebiutowały w 1958 roku w belgijskim magazynie „Spirou” jako komiks narysowany przez Pierre'a „Peyo” Culliforda.
  • Określenie, że smerf jest „wysoki na trzy jabłka”, jest w rzeczywistości dosłownym tłumaczeniem francuskiego idiomu „haut comme trois pommes”, co znaczy „bardzo mały” (po polsku mówimy np. „wzrostu siedzącego psa”).
  • Smerf, który się zakrztusi, robi się żółty.
  • Mimo że w komiksie Smerfetka pojawia się nieregularnie (począwszy od jej debiutu w 1966 roku aż do lat 80.), w serialu pojawia się znacznie częściej.
  • Kot Gargamela, Klakier, w pierwszych wydaniach komiksów był kotką. W oryginalnej wersji językowej serialu nosi imię Azrael.
  • Smerfetka jest jedynym smerfem, którego imię jest ogólnym określeniem (oznacza po prostu smerfa rodzaju żeńskiego).
  • Smerfiątko posiada w serialu magiczne moce, mimo że w komiksie takowych nie miało.
  • Peyo zdecydował, że smerfy będą mówić swoim własnym językiem (w którym bardzo często występuje słowo „smurf”/„smerf” i jego odmiany, takie jak np. „smerfny”, „smerfować się”, „na smerfa!” itp.), aby odróżnić ich od ludzkich charakterów, które posiadają.
  • W przeciwieństwie do serialu, gdzie dieta Smerfów składa się głównie ze smerfojagód w komiksie Smerfy pożywiają się sarsaparillą (smilax regelii), rośliną, która rośnie na kontynentach Ameryki i wykorzystywana jest do robienia napojów podobnych do piwa korzennego. Partner Peyo, Yvan Delporte, wprowadził tę roślinę do komiksu, ponieważ uznał, że jej nazwa brzmi magicznie (po francusku: „salsepareille”). Peyo uważał nawet na początku, że Delporte sam wymyślił to słowo.
  • To Janine „Nine” Culliford, żona Peyo i osoba, która zajmowała się kolorowaniem komiksów, zasugerowała, by smerfy były niebieskie.
  • Blondwłosa Smerfetka wzorowana jest na pięcioletniej wówczas córce Peyo, Véronique Culliford.
  • W języku francuskim (w którym powstały „Smerfy”), nie istnieje słowo „Schtroumpf”. Angielska wersja (a także polska), pochodzi od holenderskiego tłumaczenia „De Smurfen”.
  • W komisie, w wypowiedziach smerfów, słowo „smurf”/„smerf” używane jest tak często, że zazwyczaj można je znaleźć w każdym zdaniu wypowiadanym przez smerfa. Aby dialogi nie były niezrozumiałe dla młodych widzów, w serialu ograniczono użycie tego słowa. W języku polskim pozostały przede wszystkim takie określenia jak „smerfny”, „smerfastycznie” i podobne.
  • Smerfy z natury wszystkie są osobnikami rodzaju męskiego i nie rozmnażają się (co częściowo wyjaśnia dlaczego małe smerfy przynosi bocian).
  • Z wyjątkiem Smerfetki i Sasetki, które powstały wskutek użycia magii, wszystkie smerfy są łyse.
Więcej informacji

Ogólne

Czy wiesz, że?

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Zarządzanie