W upalną petersburską noc, gdzieś pod koniec XIX wieku, samotny, starzejący się mężczyzna czuwa przy martwym ciele młodziutkiej żony. Próbuje dociec przyczyn, dla których popełniła samobójstwo. Przywołuje całą historię swego małżeństwa - od pierwszego spotkania, po bezceremonialne kupno dziewczyny od jej opiekunek, aż do tragicznego końca. W jego duszy mieszają się żal, ból i poczucie winy. Stara się poniewczasie wniknąć w psychikę żony, zrozumieć ją chociaż po śmierci... Upływające godziny nie zmiejszają udręki. Nie przynoszą też odpowiedzi na trapiące mężczynę pytanie. Dopiero wraz z nastaniem świtu bohater zdaje się coś odkrywać... Na motywach opowiadania Fiodora Dostojewskiego.
Noc okrywa uśpiony Petersburg. Dla mężczyzny czuwającego w mrocznym pokoju obok zwłok dziewczyny, to najdłuższa noc w życiu. Mijają bezsenne godziny. Przed oczami żałobnika przesuwają się obrazy z przeszłości. Tej odleglejszej – niezapomnianych chwil, kiedy ujrzał ją po raz pierwszy i tej niedawnej, jeszcze świeżej, kiedy widział kobietę na okiennym parapecie, trzymającą w drobnych dłoniach święty obrazek.
Pozostałe
Proszę czekać…