Futurystyczna wizja miłości oraz buntu mieszkańców przeciw totalitarnemu państwu.
Obsada i ekipa
  • W role statystów wcieliło się około 25 000 mężczyzn (w tym 1100 ogolonych na łyso), 11 000 kobiet, 750 dzieci, 100 czarnoskórych i 25 Azjatów.
Pozostałe
  • Zdjęcia do filmu trwały od 22 marca 1925 roku do 30 października 1926 roku.
  • Taśma filmowa mierzyła 4189 metrów.
  • Kosztujący około pięciu milionów ówczesnych marek film niemal doprowadził do bankructwa wytwórnię Universum Film. W tamtych latach była to zawrotna suma.
  • W dźwiękowej wersji filmu z 1984 roku wykorzystano piosenkę Freddiego Mercurego, wokalisty zespołu Queen, „Love Kills”.
  • Film doczekał się aż osiem wersji różniących się pomiędzy sobą czasem trwania i ścieżką muzyczną
  • Film znalazł się na liście stu najlepszych filmów w historii kina, zorganizowanej przez magazyn „Time” w 2005 roku.
  • Film został wpisany na Światową Listę UNESCO w 2001 roku.
  • Reżyser Fritz Lang odwiedził w latach 20. USA i Nowy Jork. Po powrocie był pod ogromnym wrażeniem tamtejszych drapaczy chmur, które były dla ówczesnego mieszkańca Europy czymś niespotykanym.
  • W Moroderowskiej wersji filmu brakuje kilku scen m.in. pierwszej, w której pracownicy udają się do podziemi, i niektórych części konwersacji Joha i Fredera.
  • Martin Matalon jest kompozytorem ścieżki dźwiękowej do 140-minutowej wersji filmu. Jest ona puszczana podczas festiwalowych pokazów filmu.
  • Jednej z pierwszej rekonstrukcji filmu dokonało wschodnioniemieckie studio Staatliches Filmarchiv, pod koniec lat 60. Wersja ta trwa sto czternaście minut.
  • Karl Freund i Günther Rittau byli pierwszymi operatorami w historii niemieckiej kinematografii, którzy użyli amerykańskiej kamery Mitchell.
  • W latach 80. zespół Queen wykorzystał fragmenty filmu w dwóch swoich teledyskach – „Love Kills” i „Radio Ga Ga”.
  • Giorgio Moroder w 1984 roku odnowił film i opatrzył go nową ścieżką dźwiękową, na której zagrały takie gwiazdy jak Pat Benatar, Bonnie Tyler, Jon Anderson i Freddie Mercury.
  • Zespół Kraftwerk nagrał piosenkę o tytule „Metroplis” zainspirowaną filmem, która znajduje się na albumie „The Man-Machine”.
  • Erich Kettelhut, który projektował wieżowce Metropolis, zainspirował się budynkiem wybudowanej w 1911 roku w Poznaniu wieży górnośląskiej według projektu modernistycznego architekta Hansa Poelziga.
  • W Argentynie odnaleziono zaginioną taśmę filmu Metropolis. Reżyserska wersja filmu FritzaFritz Lang Langa zniknęła wkrótce po tym, jak po nieprzychylnych recenzjach wytwórnia Paramount podjęła decyzję o skróceniu obrazu o trzydzieści minut. Kurator Muzeum Filmu w Buenos Aires odnalazł kopię filmu w muzealnych archiwach, a jego technicy zauważyli, że film jest znacznie dłuższy niż pozostałe istniejące wersje Metropolis.
  • W amerykańskim wydaniu filmu imiona kilku bohaterów zostały zmienione na anglosaskie. Przykładowo Joh Fredersen został przemianowany na Johna Mastermana, a Josaphat na Josepha.
  • Przesłaniem filmu, wspomnianym w planszy na początku i na końcu, są słowa: „Pomiędzy rozumem a rękami musi być serce”.
  • Krytycy oraz wymogi ówczesnej cenzury wymusiły na twórcach usunięcie około pół godziny materiału filmowego, głównie scen związanych z okultyzmem oraz losami postaci pobocznych o mniejszym wpływie na fabułę.
  • W roku 1995, z okazji stulecia narodzin kina, film znalazł się na watykańskiej liście czterdziestu pięciu filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne.
Więcej informacji

Proszę czekać…