W swoim dokumencie Rosa von Praunheim tworzy wizję subkultury rządzonej przez kobiety, która jest też podsumowaniem historii homoseksualności i jej prześladowań. Wskutek holocaustu, a później AIDS, społeczność homoseksualnych mężczyzn poniosła straszliwe straty i dlatego obecnie, zdaniem Praunheim, to lesbijki stanęły na czele ruchu wyzwolenia homoseksualistów. Bohaterki tego filmu są przedstawicielkami dwóch różnych pokoleń, a jednocześnie personifikacją dawnego i obecnego statusu homoseksualistów w społeczeństwie. Mieszkająca w Berlinie Turczynka DJ Ipec pewnie porusza się na klubowej scenie, dziennikarka Manuela Kay wydaje lesbijskie czasopismo L-Mag, Laura i Silke Radosh założyły rodzinę i należą do lesbijskiej grupy matek z dziećmi. Aktorka i artystka kabaretowa Maren Kroymann to kolejna bohaterka, odważnie patrząca w przyszłość. Natomiast bohaterowie-mężczyźni należą do pokolenia, które przeżyło doświadczenie Trzeciej Rzeszy i Niemiec w najbardziej represyjnym momencie historycznym. Praunheim wykorzystuje swój własny materiał na temat bohaterów, którzy już nie żyją i tworzy serię ujmujących portretów.