Jan Serce

Glówny bohater z charakteru przypomina mi mojego dawnego przyjaciela. Zresztą z wyglądu również dlatego kocham ten serial.

Właśnie dzisiaj (20 lutego 2022) skończyłem oglądać ten wiekopomny i genialny serial z życiową rolą Kazimierza Kaczora ex aequo z Leonem Kurasiem z "Polskich Dróg". Uważam, że główny bohater tego serialu był lepszy od Tadeusza Norka, jeśli chodzi o wykonywany zawód kanalarza, bo był bardziej sumienny, bardziej przykładał się do roboty, słuchał co się każe robić i był zawsze poważny, w przeciwieństwie do tego drugiego bohatera. No i z jego charakterem się utożsamiłem – bo tak jak on szukam swojej drugiej połówki, trzymam się swoich zasad, staram się być szlachetnym i wykonywać polecenia zadane przez drugiego człowieka. Bardzo podobała mi się też Jadwiga Kuryluk w roli mamy, Antoniny Serce – zawsze syn o nią dbał, opiekował się nią, nawet nie poddawał się, by zerwać owoce kaliny w ostatnim odcinku i podarować je (jak się okazuje, wcale nie umierającej) mamie. Chciałbym życzyć Jankowi Serce, by był z Kaliną przez całe życie, ale i tak prędzej czy później by to szczęście mu runęło. Muzyka bardzo mi się podobała – Seweryn Krajewski stanął na wysokości zadania i dał nam świetny popis swoich umiejętności muzycznych, po pierwszej emisji serialu do muzyki z intra i outra serialu, wykonał wiadomą piosenkę do słów charyzmatycznej i świętej pamięci Agnieszki Osieckiej. Bardzo mi się podobała też muzyka z odcinka, w którym tytułowa postać wprowadza się do swojego własnego mieszkania, razem z jego przyjacielem Piotrem i jego kochanką. Mi najbardziej z kobiet przypadła do gustu Gabi grana przez Joannę Pacułę, bo ona wcale wbrew pozorom nie miała pstro w głowie i znała się na poezji, malarstwie i szeroko pojętej sztuce. A z bohaterką graną przez Ewę Szykulską wiedziałem, że główny bohater się rozejdzie, bo ona miała bardzo ciężki charakter i była wręcz nie do wytrzymania, znając myśli Jana Serce. W dodatku, miała swojego męża. A z Lusią, graną przez Hannę Stankówną, od razu wiedziałem że się rozejdzie, bo ani przez moment do siebie nie pasowali, a poza tym, nawet po śmierci męża chciała mu pozostać wierna. Na pochwałę zasługuje też szefowa grana przez Sławę Kwaśniewską, która była jednocześnie adoratorką Jana Serce. Ten serial idealnie pokazuje jak łatwo oszukać człowieka, że można na wyciągnięcie ręki wpaść w depresję i szukać pocieszenia w zagraniu w drużynie piłkarskiej "Nasza Wola". Ale Jadwiga Jankowska-Cieślak też zagrała bardzo dobrze i uważam, że w tym serialu jeszcze bardziej mi się podobała, aniżeli w "Seksmisji" czy "300 mil do nieba". A z jego kolegów szkolnych najlepszy był Jacek Maziarski grany przez Władysława Kowalskiego – zawsze jajcarski, uśmiechnięty, parł do przodu i wiedział czego oczekiwać od życia. Jan Himilsbach, nawet w takim poważnym serialu jak ten, wprowadzał komediowe wstawki do swojej postaci, co mu wyszło wręcz bosko jak zawsze. Najlepszą sceną z całego serialu, jest niewątpliwie bal samotnych, w którym to główny bohater wcale nie chce brać udziału, bo wie że i tak nic mu to nie da, tak samo jak Kalinie. Przesłanie, jakiego możemy się domyślać z tego serialu, jest takie: Nie wtrącaj się w niczyje życie prywatne, żebyś rozsądnie wybrał swojego idealnego partnera/partnerkę i staraj się nigdy nikogo nie przeklinać. Kazimierzu Kaczorze, oglądałem seriale z Twoim udziałem i uważam, że tak fajnych, z krwi i kości aktorów coraz bardziej zaczyna w kolejnych pokoleniach brakować. Jeżeli ktoś mi powie, że ten pan jest beztalenciem, to zawsze mu polecam obejrzeć "Polskie drogi" czy "Jan Serce", bo tam zagrał na galaktycznym poziomie. Tyle ode mnie – arcydzieło serialowe, jakich w tamtych czasach było pełno.