Synopsis
Ten wspaniale sfotografowany, przepełniony etniczną muzyką film uznany został za najlepszy marokański obraz ubiegłego roku. Reżyser, stosując na przemian czarno-białe i kolorowe sekwencje oraz wykorzystując metodę retrospekcji, wnikliwie oddaje wewnętrzne zmagania głównego bohatera.
Amin, młody architekt, mieszkający na stałe w Paryżu, powraca w pośpiechu do Fez, by zdążyć spotkać się z umierającym wujkiem, który go wychowywał. Nie kontaktował się z nim od blisko dziesięciu lat, odkąd opuścił dom rodzinny i wyjechał do Francji. Teraz przyjeżdża z nadzieją wyrównania rachunków i uwolnienia się od bolesnych wspomnień. Wizyta w szpitalu przywraca dawne żale i smutki, a uśpiony ból z traumatycznego dzieciństwa powraca.
Dawny przyjaciel Amina, Aziz, próbuje go przekonać, by zapomniał o przeszłości i zemście. Śmierć wujka nie uśmierza, ani nie ucisza jego bólu. Amin musi odnaleźć w sobie odpowiedź na pytanie jak dalej żyć ze zranioną duszą. Chodząc ścieżkami swojego dzieciństwa przywołuje w pamięci obrazy z przeszłości.
Wypalone serca to przykład wizyjnego i artystycznego kina. Reżyser portretuje w nim pełne sprzeczności, współczesne marokańskie społeczeństwo. Ukazując falę migracji, różnice międzypokoleniowe i międzyklasowe, wiernie oddaje złożony obraz życia w dzisiejszym Maroku.
Ahmed El Maanouni, w ubiegłym roku podczas MFF Cannes został wyróżniony jako twórca jednego z najważniejszych filmów klasyki kina światowego ostatnich 30. lat - dokumentu o marokańskiej grupie folkowej Trances. Statuetkę otrzymał z rąk Martina Scorsese, ambasadora World Cinema Foundation, organizacji wspierającej kinematografie z całego świata, w szczególności z Afryki, Ameryki Łacińskiej i Azji.
