O filmie
“Oryginalną koncepcję filmu “Jak ukraść księżyc” przedstawił mi Sergio Pablos, świetny animator pracujący dla niewielkiego studio w Hiszpanii”, wspomina Chris Meledandri. “Od razu byliśmy przekonani, że przy pomocy Cinco Paula i Kena Daurio uda nam się stworzyć znakomity scenariusz, ponieważ pomysł Sergio miał ogromny potencjał.” Autorzy ci wcześniej pracowali z producentem nad filmem, który zdobył sobie popularność na całym świecie – “Horton słyszy Ktosia” /Dr. Seuss’ Horton Hears a Who!/. Meledandri nie mylił się w swoich przewidywaniach i wkrótce powstał znakomity scenariusz gotowy do przeniesienia na ekran.
Od samego początku twórcy filmu mieli przekonanie, że wytwórnia Illumination powinna stworzyć filmową opowieść, która byłaby znakiem rozpoznawczym studio, a jednocześnie pokazywała jakiego typu filmami wytwórnia chce się zajmować. Produkcja w założeniu nie miała pokazywać dwuwymiarowych bohaterów i ich przeciwników. Jak mówi Meledandri: “Pomysł nakręcenia filmu animowanego, w którym głównym bohaterem jest czarny charakter wydawał nam się ciekawy, a jednocześnie stanowiący spore wyzwanie. Pod koniec filmu Gru przechodzi transformację, która praktycznie nie byłaby możliwa gdyby nie jego początki w roli całkowicie niesympatycznego drania. Nie podchodzilibyśmy do niego z takim uznaniem i sympatią gdyby nie przemiana jaką przeszedł od czasu, kiedy zobaczyliśmy go na ekranie po raz pierwszy.”
Z kolei producent John Cohen podkreśla, że film “Jak ukraść księżyc” wyróżnia się pokazując tę stronę ludzkiej natury, z której nie zawsze jesteśmy dumni. Jak mówi: „Podobało mi się zgłębienie tematu mrocznych zakamarków naszej duszy. W każdym z nas drzemie pewna doza złośliwości i okrucieństwa, która tylko czeka żeby znaleźć ujście. Gru w pewien sposób jest wyrażeniem tej ciemnej strony każdego z nas. Kiedy czekamy w kolejce w sklepie, a osoba przed nami ma wyjątkowo dużo towarów w koszyku, czyż nie byłoby wspaniale sposobem Gru użyć zamrażającej wiązki laserowej i na moment tę osobę unieruchomić? Tego rodzaju sytuacje i zachowania mają w sobie ogromny potencjał komediowy, bo czasami po prostu marzymy, żeby móc postąpić podobnie.”
Z kim zatem będziemy mieli do czynienia w tym świecie, w którym czarne nie zawsze jest czarne? Gru (Steve Carell) jest łotrzykiem, który czerpie przyjemność z robienia innym paskudnych rzeczy. Czy będzie to zamrożenie długiej kolejki w kawiarni, czy przekucie małemu chłopcu balonika, Gru robi wszystko, o czym reszta z nas tylko skrycie marzy. Jest na najlepszej drodze, żeby zostać łotrem wszechczasów, jednak czeka go nieoczekiwane wyzwanie: ojcostwo.
Nemezis Gru, szalony Vector (Jason Segel), kolejny w galerii czarnych charakterów. Schowany w swoim domu-fortecy, zwykle gra w gry wideo i knuje swoje niecne plany. Jego ulubiona bronią jest pistolet strzelający piraniami.
Najstarsza z osieroconych dziewczynek, Margo (Miranda Cosgrove) opiekuje się swoimi dwoma młodszymi siostrami. Wychowywana bez rodziców do wszystkich podchodzi nieufnie i jest przekonana, że wraz z siostrami może liczyć tylko na siebie. Margo nie boi się starcia z Gru, kredy ten staje się dla dziewczynek ojcem. W końcu trafiła kosa na kamień.
Dzieciak, który nawet świętego jest w stanie wyprowadzić z równowagi. Edith (po raz pierwszy w filmie DANA GAIER) byłaby ostatnim dzieckiem, które chciałoby się zaadoptować. Zainteresowana testowaniem niebezpiecznej broni Gru, wydaje się mieć trochę ze swojego nowego łotrzykowskiego ‘ojca’.
Agnes (po raz pierwszy w filmie ELSIE FISHER), najmłodsza z trójki osieroconych dziewczynek to słodka, niewinna istotka, która kocha bezwarunkowo i sama potrzebuje miłości. Ma bzika na punkcie jednorożców i mówi nieoczekiwanie miłe rzeczy. Nie pragnie niczego więcej niż rodziców, którzy wypełniliby pustkę w jej życiu.
Matka Gru (Julie Andrews): za każdym wielkim draniem stoi pełna krytyki matka. Nic, co zrobiłby Gru nigdy nie było wystarczająco dobre dla tej pełnej dezaprobaty zrzędy. Jest przekonana, że jej metody wychowawcze są najlepsze i mając koło 80-tki nadal traktuje swojego syna jakby był małym chłopcem. Jej stale krytyczne podejście było dla Gru siłą napędową do coraz to nowych wyczynów, żeby tylko zaimponować mamuśce.
