Film nie przedstawia pełnej biografii świętej. Oglądamy ją w momentach kluczowych dla zrozumienia jej działalności i poglądów, od chwili kiedy jako ośmioletnia dziewczynka została oddana na wychowanie do klasztoru, aż do decyzji o podjęcia podróży misyjnych w wieku 60 lat. A warto zaznaczyć, że trwały one prawie 13 lat. Hildegarda podróżowała i modliła się w tym czasie w wielu klasztorach i katedrach ówczesnej Europy. Z filmu wyłania się fascynujący obraz świętej, która pokorna wobec Boga, potrafiła jednocześnie postawić na swoim spotykając się z niezrozumieniem swoich przełożonych. Jej droga do uznania wizji i świętości, podobnie jak w przypadku innych świętych nie była przecież łatwa. Często pozostawała w konflikcie z przełożonymi, z którymi nieraz wdawała się w polemikę, a jej wizje, co oglądamy w filmie, wielu uznawało za fałszywe lub pochodzące od Diabła. Oglądając film nie można nie zwrócić uwagi na jego ścieżkę muzyczną, w której wykorzystano kompozycje św. Hildegardy.