Mówimy o nich, że są prawdziwymi aniołami na ziemi, bo tyle w nich bezinteresownej miłości do drugiego człowieka. Dobroci. Cierpliwości i wyrozumiałości. I gotowości, żeby pomagać. To z pewnością jest prawda o siostrach zakonnych. Ale czy cała prawda? Jakie są wady kobiet, które przywdziały habit? Jak reagują, kiedy ludzie, którym pomagają, są głusi na wszelkie przekonywania? Czy modlitwa jest ich jedynym sposobem na wszystkie problemy? Historia sióstr zaczyna się gdy przeprowadzają się do swojej nowej siedziby - małego, jednopiętrowego domu, który zapisała im była opiekunka Prudencji, znana jako Dobra Pani. Lokum jest kompletnie zrujnowane. Ze ścian odpada stara farba, w suficie są dziury i schody grożą zawaleniem, a instalacja elektryczna iskrzy przy każdej okazji. Stan budynku to największy kłopot sióstr. Ponieważ nie mają pieniędzy na wynajęcie profesjonalnej ekipy remontowej, muszą albo szukać sponsora, albo prosić o pomoc mieszkańców okolicznych budynków. Sąsiedzi zakonnic, pozornie bardzo przyjaźni, tak naprawdę są dla nich przyczyną mnóstwa zmartwień. Tym bardziej, że dotąd siostry nie miały zbyt wielu kontaktów z ludźmi świeckimi. Nic więc dziwnego, że w tym nowym dla siebie świecie czują się zagubione i bezradne. A to rodzi tysiące zabawnych sytuacji. Szczególnie, gdy siostry zaczynają swoim sąsiadom pomagać....