Dwa ognie 2010

subiektywnie słów parę: tytuł, defekty, odniesienia, postaci – Nagrodzony za scenariusz na XXX festiwalu "Młodzi i film" w Koszalinie.
I rzeczywiście zasłużenie. Biegle prowadzony ciąg wydarzeń pozwala szybko wciągnąć się w akcję filmu.
Tytuł znakomicie poddaje się interpretacji na różne sposoby, ja znajduję przynajmniej dwa:
1. dwa ognie jako gra, w której uczestniczysz póki nie zostaniesz trafiony, co w filmie przekłada się na możliwość ocalenia dopóki jesteś w obozie dla uchodźców, a twój numer nie widnieje na tablicy osób przeznaczonych do deportacji.
2. w kontekście kija o dwóch końcach, z których każdy płonie tj. każde działanie głównego bohatera niesie ze sobą poza częściowym polepszeniem bytu także "poparzenie" w innym wymiarze.

Widziałam w ramach repliki festiwalu, na której osobiście zapowiedział go dyrektor festiwalu w Koszalinie. Zwrócił uwagę widza na przedstawienie w filmie realiów życia w obozie dla uchodźców w Szwecji, gdzie obok urzędowej grzeczności i niemal troski jawi się zwykły formalizm i de facto więzienie. Reżyser przy rekomendacji zauważył, że dobrym odnośnikiem dla fabuły jest trylogia Larssona – Millennium… nie wiem, jeszcze nie czytałam, ale moim osobistym odnośnikiem jest inny Polsko-Szwedzki film: 300 mil do nieba.

Przeszkadzały mi w filmie sceny erotyczne, których w pewnym momencie jest naprawdę mnogo. Zdaję sobie sprawę, że zostały zamieszczone by podkreślić odmienność zbliżeń cielesnych, a tym samym lepiej wgłębić się w odczucia Marty (gł. bohaterka), ale nie jestem miłośniczką oglądania takich scen i już.

Wart uwagi, uważam, jest również wątek Gosi, koleżanki Marty z wioski gdzie się wychowały, za której przykładem ucieka do Szwecji. Fantastyczna zmyłka :)

…i ta ironia w rozmowie z sąsiadem w szpitalu – bardzo ładnie

Mnie podobała się najbardziej postać Annisy, współlokatorki z obozu. Mądra kobieta będąca ofiarą męskiej władzy w rodzinnym kraju i mafijnych powiązań rodziny z wpływami na terytorium Europy. Gorzki obraz rzeczywistości i niestety fatalny finał.