Geralt trafia do Novigradu, tętniącego życiem miasta. Tu, w zabawnych okolicznościach, spotyka swojego dawnego kompana, barda Jaskiera. Jaskier po raz kolejny przyłącza się więc do Geralta, by podążać jego wiedźmińskim szlakiem. W lokalnej karczmie ratują z opresji sympatycznego mieniaka, zwanego Dudu. Temu przedstawicielowi starożytnej rasy potrafiącej wcielać się w różne postaci, w Novigradzie - mieście nietolerancji, grozi gilotyna. Władzę w mieście sprawują bowiem kapłani Wiecznego Ognia, z fanatycznym Chapelle na czele. Wiedźminowi udaje się ocalić życie swoje oraz towarzyszy i wyrwać się z rąk rycerzy ze straży kapłańskiej. Kompani udają się w daleką podróż, aż na sam koniec świata, zostawiając po drodze, w bezpiecznym miejscu, mieniaka Dudu. Po długiej wędrówce docierają do przepięknej krainy zwanej Doliną Kwiatów. Kraj ten, niegdyś należący do elfów, dziś jest oazą dobrobytu i spokoju. W lokalnej karczmie Wiedźmin przekonuje się, że próżno tu szukać jakiegokolwiek zajęcia dla niego. W drodze powrotnej spotyka jednak miejscowego chłopa, który prosi go o pomoc. Okazuje się, że w lasach grasuje diabeł...