W syberyjskich górach Janek Kos wraz ze starym Jefimem wiodą żywot myśliwych. Młody Polak wciąż myśli o swoim ojcu, którego szuka od września 1939 roku. Poznaje Gruzina Grigorija. Wspólnie próbują wstąpić do wojska, ale radziecki dowódca się temu sprzeciwia. Janek jednak nie poddaje się.

Janek i Gustlik rozpoczynają żołnierską służbę, pracując w kuchni. Lidka zostaje natomiast telegrafistką w sztabie dywizji. Po długich oczekiwaniach nadchodzi wreszcie moment alarmu bojowego i upragniona chwila wyruszenia na front.

Pod Studziankami Niemcy zdołali przebić się przez linię frontu. Dywizja Pancerna ma przyjść z pomocą walczącym oddziałom polsko-radzieckim. Po przygotowaniach załoga czołgu 102 rusza do boju.

Niemcy zajmują Studzianki. Załoga porucznika Jarosza ma pomóc okrążonemu batalionowi, ściągając na siebie ogień artylerii. Do załogi dołącza także stary Czereśniak, który ma pełnić rolę przewodnika. Wkrótce czołg 102 dociera do okrążonego oddziału. Pojawią się pierwsze problemy.

Wracając ze sztabu dywizji, Janek i Gustlik spotykają Marusię. Nagle ukryty na drzewie snajper rani dziewczynę. Janek zabija go, a ranną Marusię zabiera do szpitala. Za swój czyn i celne oko młody czołgista otrzymuje podziękowania od całej załogi. Wspólnie z kolegami nadaje także nazwę dla czołgu – „Rudy”. Przychodzi jednak kolejny rozkaz: atak na folwark zajęty przez Niemców. Załoga Olgierda, wraz z oddziałem piechoty, wykonuje zadanie. Podczas szturmu zniszczone zostają stojące w sadzie ule. Pszczoły atakują wszystkich – Polaków, Rosjan i Niemców… Niedaleko pola walki pozostał niemiecki transporter. Kiedy Janek i Grigorij go przeszukują, znienacka atakują ich Niemcy, ale obaj czołgiści pokonują przeciwnika. Podczas apelu za męstwo i odwagę cała załoga zostaje odznaczona Krzyżami Walecznych, a Szarik w nagrodę dostaje miskę kiełbasy.

Załoga Rudego dociera pod Warszawę. W dalszą drogę zabiera się także Lidka w przebraniu piechura. Telegrafistka chce sprawdzić, czy jeszcze stoi jej przedwojenny dom. Pobliskie zabudowania przeszukują niemieccy żołnierze. Dochodzi do walki.

Po długim leczeniu pancerni wychodzą ze szpitala. Za wszelką ceną starają się dotrzeć do Kołobrzegu i znowu walczyć pod dowództwem porucznika Jarosza. By przyspieszyć podróż, przyłączają się do grupy wędrownych artystów. Wkrótce odnajdują swój czołg.

Grupa radzieckich żołnierzy opanowuje niemiecki bunkier, biorąc do niewoli jego załogę. Nie może jednak połączyć się z własnym dowództwem. Wkrótce ma się rozpocząć atak wojsk polsko-radzieckich. Dowództwo jednak nie wie, że bunkier został już opanowany. Marusia wysyła Szarika z meldunkiem.