Dziękuję, ciociu

Siedemnastoletni Alvise nienawidzi wszystkiego i wszystkich, a najbardziej rodziny. Ojciec, właściciel wielkich zakładów przemysłowych, wyobraża sobie, że znajdzie w nim wkrótce współpracownika i następcę. Chłopak jednak nie ma zamiaru dać się w to wciągnąć. Symuluje paraliż nóg, i to rzekome kalectwo daje mu władzę nad otoczeniem, którą wykorzystuje z wyrafinowanym okrucieństwem. Nie cierpiąca zwłoki podróż rodziców za granicę sprawia, że Alvise zostaje powierzony opiece swej pięknej ciotki, lekarki Lei, i przewieziony do jej domu za miastem. Nie osłabia to w nim stanu rewolty, odruchów nienawiści i agresji, mimo iż ciotka od początku traktuje go z troskliwą wyrozumiałością. marcoduch