Festen 1998

Dogma 95, bejbe! Cóż za niecny modus operandi Pan Vinterberg zastosował. Porusza trudne tematy – i dobrze.

Wprowadza bardzo smutny nastrój. Forma Dogmy jest męcząca czy nawet odpychająca, ale treść broni go bardzo dobrze.

To dopiero mój drugi film Vinterberga po Polowaniu, ale jestem pod wielkim wrażeniem jak potrafi on poruszać trudne tematy, prowadzić aktorów przez te tematy i wywoływać emocje. Świetne aktorstwo, zwłaszcza Thomsen.
Jako, że film wpisuje się w założenia Dogmy 95, to dość ograniczone były możliwości techniczne i biorąc to pod uwagę praca kamery robi bardzo duże wrażenie. Rewelacyjny kameralny dramat.

8/10

7+ | No niestety jeden z filmwebowych kretyńskich opisów-spoilerów zepsuł mi nieco wczorajszy seans już kilka lat temu

Ee tam, nie podoba mi sie. Może i dobre; nie wiem, nie znam sie.