Mieszkający W Egipcie Izraelici są wykorzystywani do ciężkiej, niewolniczej pracy. Faraon obawiając się, aby naród żydowski nie stał zbyt potężny i nie zagroził pozycji Egiptu, wydaje edykt, na mocy którego każde niemowlę płci męskiej ma być wrzucone do Nilu. W rodzinie hebrajskiej przychodzi na świat chłopiec, którego matka w trosce o jego życie wypuszcza na Nil w wiklinowym koszyku. Fale wyrzucają go w miejscu, gdzie kąpie się królewska córka, która przygarnia chłopca, nadaje mu imię Mojżesz i wychowuje razem z własnym synem Ramzesem, następcą faraona. Mojżesz i Ramzes wychowują się razem i kochają jak bracia, rywalizując w szalonych zabawach, w których Mojżesz okazuje się sprytniejszy, ku zawiści starszego brata. Mojżesz dowiaduje się o swych pochodzeniu i odkrywa prawdziwe relacje łączące Egipcjan z Hebrajczykami, a mieszając się w politykę, doprowadza do zbrodni i musi uciekać z kraju. Udaje się do ziemi Midianitów, gdzie zostaje pasterzem. Pewnej nocy widzi krzew gorejący, z którego przemawia do niego Bóg przodków, który usłyszawszy o niedoli Izraelitów, powołuje go na wybawiciela swego narodu oraz na pośrednika między nimi a królem Egiptu. Mojżesz wraca do kraju, gdzie staje do konfrontacji ze swoim bratem i całą potęgą imperium, wzywając Ramzesa do wypuszczenia Hebrajczyków z niewoli. Faraon pamiętając swoje upokorzenia z czasów młodości, ani myśli ustąpić po raz kolejny bratu i w zacietrzewieniu odmawia wykonania woli bożej, co sprowadza na jego kraj liczne plagi.