Olej Lorenza 1992

Wzruszyłem się.

wzruszajacy film – Dobra gra aktorska. scenariusz napisany przez samo życie.

Rewelacyjny film z bardzo ciekawą, pouczająca i wbrew pozorom optymistyczną historią. Która uczy nas, że nigdy nie wolno się poddawać, bo w każdej chwili wszystko może się zmienić i że nie należy wierzyć w dosłownie wszystko, co kto komuś powie. Nick Nolte jako ojciec Lorenza turlający się z rozpaczy po schodach zagrał świetnie i to moim zdaniem jego najlepsza kreacja (chociaż nie widziałem jeszcze serialu "Pogoda dla bogaczy", więc mogę się jak najbardziej mylić) i Susan Sarandon (zagrała tutaj według mnie jeszcze lepiej niż w "Thelma i Louise") jako matka, która uczyła się wraz z mężem, jak pomóc swojemu synowi i pokochać go mimo swojej adrenoleukodystrofii. Tytułowe lekarstwo jest z powodzeniem stosowane wśród ludzi, którzy na to chorują, bo dzięki niemu mogą dłużej cieszyć się życiem i rozwijać się na swój własny sposób. I tak tytułowy bohater długo z tym pożył, bo zmarł zaraz po swoich 30 urodzinach. Pewnych rzeczy się nie przewidzi – więc nie należy nikomu życzyć tej choroby, bo to jedno z najgorszych rzeczy, które człowieka może spotkać. Do bólu życiowe, w każdej chwili może nasz świat się zawalić i na to wpływu nie mamy. Nawet napisy końcowe mnie wzruszył i dały mi bardzo do myślenia. Jednym zdaniem: bardzo mi się podobało i mogę serdecznie każdemu polecić to filmowe dzieło sztuki z lekką szczyptą filozofii. 9/10