William Redfield, grający Hardinga, był ciężko chory podczas kręcenia filmu. Zmarł kilka miesięcy po premierze.
Louise Fletcher fatalnie się czuła, gdy będąc wśród wesołych i śmiejących się aktorów, musiała grać zimną i bezwzględną pielęgniarkę. Pod koniec filmu producenci pozwolili, by w kilku scenach zdjęła swój fartuch i pokazała swoje inne oblicze.
W filmie niektórych chorych psychicznie pacjentów grali prawdziwi chorzy.
Shelley Duvall miała wcielić się w postać prostytutki Candy.
Okoliczności
Scenariusz zakładał, iż po przyjeździe do zakładu McMurphy (Jack Nicholson) rzuci się na strażnika i ucałuje go z radości. Scenę nakręcono, jednak wypadła ona mało przekonująco, dlatego Milos Forman nakazał wybór innego strażnika. W filmie doskonale widać jego zaskoczenie sytuacją.
Całą historię autor, Ken Kesey, wymyślił na podstawie swych doświadczeń podczas pracy w szpitalu dla weteranów wojennych w Palo Alto, w Kalifornii.
Etap pre i post produkcji
Prawa do ekranizacji filmu przez długi czas posiadał Kirk Douglas, jednak produkcja filmu ruszyła dopiero wtedy, gdy prawa te przeszły na jego syna, Michaela.
James Caan brany był pod uwagę do roli McMurphy'ego, a Jane Fonda do roli siostry Ratched.
Lokalizacja zdjęć
Oprócz momentu, w którym pacjenci szpitala jadą na ryby, wszystkie sceny były kręcone w kolejności, w jakiej występują w filmie. Wydarzenia na statku zostały nakręcone na samym końcu.
Pozostałe
To drugi film w historii, który zdobył „wielkiego szlema” oskarowego: nagrody dla filmu, reżysera, scenariusza, najlepszego aktora i aktorki.
Możliwe spoileryKen Kesey, który napisał powieść, powiedział, że nigdy nie obejrzy filmu. Wytoczył nawet proces producentom, ponieważ wydarzenia w filmie nie zostały ukazane z perspektywy wodza (tak jak w powieści).