Gang przemycający nielegalny alkohol zostaje złapany ale ich przywódca wkrótce wychodzi na wolność.
Obsada i ekipa
  • Debiut filmowy G. Pat Collinsa.
  • George E. Stone, który gra tutaj Joe Scarsiego, stał się najbardziej znany z odegrania roli The Runt w serii filmów Boston Blackie gdzie wystąpił w 12 obrazach wydanych w latach 1942-1948.
Pozostałe
  • Taśma filmowa mierzyła 2 330 metry.
  • Taśma filmowa umieszczona była na 8 rolkach filmowych.
  • Wiadomo, że zachowała się tylko jedna kopia filmu. Przez długi czas myślano, że zaginął, zanim po śmierci Howarda Hughesa znalazł się w kolekcji filmów. Film został odrestaurowany i zakonserwowany przez wydział filmowy Uniwersytetu Nevada w Las Vegas. Przywrócona kopia jest często pokazywana w Turner Classic Movies w USA.
  • Jeden z zaledwie trzech filmów, które otrzymały nominację do Oscara za najlepszą produkcję w pierwszej edycji Akademii Filmowej. Po pierwszym roku rozdania Oscarów kategorie „Najlepsza produkcja” oraz „Najlepsze unikatowe i artystyczne obrazy” zostały połączone w jedną prestiżową kategorię „Najlepszy film”.
  • Po raz pierwszy film zaprezentowano na Broadwayu w Nowym Jorku w Ambassador Theatre przy 219 W. 49th St. 22 listopada 1927 a ostatni seans pokazano w marcu 1928 po 119 przedstawieniach. W obsadzie premiery znaleźli się Edward G. Robinson, Romaine Callender, G. Pat Collins (który również występuje w filmie), Norman Foster, Hugh O'Connell i Willard Robertson. Miejscem akcji jest Chicago.
  • Film otrzymał tylko jedną nominację do Oscara za najlepszą produkcja, prekursora nagrody dla najlepszego filmu.
  • Na przyjęciu, kiedy Scarsi mówi do McQuigga, jeden z członków orkiestry gra na czymś, co wydaje się być instrumentem strunowym z dołączonym rogiem. To skrzypce Stroh, czyli Stroviol, wynalezione w 1899 roku przez Johna Matthiasa Augustusa Stroha inżyniera i elektryka w Londynie. Te i podobne instrumenty były powszechne w czasach akustyczno-mechanicznych nagrań fonograficznych, ale stały się przestarzałe wraz z pojawieniem się nagrań z mikrofonów elektrycznych.
  • Kiedy do reportera Millera dzwoni do niego redaktor, czyta on magazyn The American Mercury. W tamtym czasie była to prestiżowa publikacja literacka i oceniająca, w której w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku znalazły się dzieła m.in. W.E.B. Du Boisa, Sinclaira Lewisa, Carla Sandburga i Eugene'a O'Neilla.
  • W 2004 roku University of Nevada, Las Vegas i Flicker Alley, LLC uzyskały prawa autorskie do nowej cyfrowej wersji filmu z nową partyturą orkiestrową skomponowaną, zaaranżowaną i dyrygowaną przez Roberta Israela (II). Został wydany przez producenta Jefferya Masino i trwa 84 minuty.
Więcej informacji

Proszę czekać…