Ekranizacja powieści Marii Kuncewiczowej. Róża Żabczyńska córka polskiego emigranta wychowała się w Rosji. Kiedy po raz pierwszy zetknie się z koncertową muzyką skrzypcową zapragnie uczyć się w konserwatorium. W szesnastym roku życia wyjeżdża do Warszawy, gdzie poznaje syna profesora muzyki. Wkrótce z Michałem połączyła ją burzliwa miłość. Wyjeżdża z ukochanym do Petersburga. Michał wkrótce zrywa z Różą, która rozczarowana powraca do Warszawy. Jej talent muzyczny został zmarnowany przez nieudolnego nauczyciela… Nieszczęśliwa miłość i rezygnacja z kariery skrzypaczki rodzą wieczne niezadowolenie i potrzebę dręczenia innych… Róża wychodzi za mąż bez miłości… Śmierć ukochanego syna, sprawia, że nie potrafi okazywać uczuć córce… Kiedy Marta odnosi sukcesy jako śpiewaczka operowa, jej matka nie potrafi się z tego cieszyć… Dokonując rozrachunku ze swoim życiem Róża stwierdza, że dla wszystkich zawsze była cudzoziemką: dla Polaków – bo przyjechała z Rosji i mówiła z charakterystycznym akcentem, dla Rosjan – bo była Polką…