Największa katastrofa lat 90 1

Jaki jest przepis na największą katastrofę filmową lat 90? Możemy się zapytać o to Petera McDonalda, reżysera filmu "Niekończąca się opowieść III - Ucieczka z krainy fantazji".

Ja osobiście, jako fan pierwszego filmu oraz książki pana Ende, uznaję ten film, za jedną wielką pomyłkę. Absurd w tym filmie goni kolejny absurd, aktorzy zachowują się, jak gdyby pierwszy raz stali przed kamerą. Kulejący scenariusz razi swoją głupotą, a efekty specjalne, jak na lata 90-te są po prostu śmieszne. Film ten jest niczym innym, jak tylko próbą wyłudzenia jak największej ilości pieniędzy od naiwnych fanów. Zresztą, na całe szczęście to się nie udało i zasłużenie film poniósł finansową klapę.

Ten tytuł zobowiązuje, a producenci urządzili sobie prawdziwą kpinę, wypuszczając taki gniot do kin. Całkowicie nie rozumiem, o czym scenarzysta myślał, kiedy pisał ten scenariusz. Jedno jest pewne, że jest to jedyna cześć "Niekończącej się opowieści”, która w całości nie opiera się na książce. Scenarzysta jedynie skorzystał z postaci, które w niej występują, pomijając przy okazji jedną z najważniejszych postaci dwóch poprzednich części, a mianowicie Atreyu, co jest dla mnie tylko i wyłącznie głupim posunięciem.

Słów kilka o muzyce. W filmie dominuje muzyka disco, techno, hip-hop, co jest po prostu nie do pomyślenia. Przez taki zabieg film gubi baśniowość, staje się kolejnym hollywoodzkim filmem typu "zrobić papkę z mózgu". Oczywiście powstała również orkiestralna muzyka ilustracyjna, której jednak jest mało i zdecydowanie jest na poziomie całego filmu. Autorem jest Peter Wolf, kompozytor znany raczej z pisania muzyki do głupkowatych komedii w stylu "Weekend u Berniego II" i inne podobne. Efekt jest taki, że ta muzyka brzmi, jak ścieżka dźwiękowa do kreskówki z kanału Cartoon Network. Naprawdę nie polecam tego filmu.

Ocena? Po co ocena?