Pressboki

Aktorzy

Ewan McGregor uczęszczał do Guildhall School of Music and Drama, pierwsze kroki stawiał na scenie Perth Repertory Theatre. McGregor opuścił Guildhall w marcu 1992, aby wystąpić w sześcioodcinkowym serialu TV Dennisa Pottera "Lipstick on Your Collar", w którym zagrał rolę główną. W październiku 1992 wyjechał do Maroka, by zagrać w "Being Human" (video, TVP: "Być człowiekiem") Billa Forsytha. Na początku 1993 wystąpił w inscenizacji "What the Butler Saw" Joe Ortona w Salisbury Playhouse. Ben Bolt powierzył mu rolę Juliana w telewizyjnej adaptacji "Czerwonego i czarnego" Stendhala, aktor wystąpił także w filmach TV "Family Style" (krótkometrażówka), "Kavanagh QC", "Doggin' Around" oraz w dwóch odcinkach popularnych seriali "Opowieści z krypty" i "Ostry dyżur". Sławę przyniosła McGregorowi rola w czarnej komedii "Płytki grób" Danny'ego Boyle'a, za którą otrzymał - wraz z partnerującymi mu Christopherem Ecclestonem i Kerry Fox - nagrodę za najlepszą kreację aktorską na festiwalu filmowym w Dinard w roku 1994. Inne filmy McGregora to m.in.: "Blue Juice", "Pillow Book", "Trainspotting", "A Life Less Ordinary" (dwa ostatnie w reżyserii Danny'ego Boyle'a), "Emma", "Orkiestra", "Nightwatch", "The Serpent's Kiss" (TVP: "Pocałunek węża"), "Idol", "O mały głos", "Rogue Trader" (video: "Spekulant"), "Eye of the Beholder" (video: "Oko obserwatora"), "Gwiezdne wojny: część I - Mroczne widmo", "Nora" (także produkcja), "Moulin Rouge", "Gwiezdne wojny: część II - Atak klonów", "Helikopter w ogniu", "Do diabła z miłością", "Młody Adam", "Duża ryba", "Gwiezdne wojny: część III - Zemsta Sithów", "Wyspa" i "Scenes of a Sexual Nature". Niedawno wystąpił na scenie Comedy Theatre w "Little Malcolm and His Struggle Against the Eunuchs" i "Guys and Dolls" na West Endzie oraz wyreżyserował swoją pierwszą krótkometrażówkę zatytułowaną "Bone".

Naomi Watts sławę i uznanie przyniosła jej rola w filmie Davida Lyncha "Mulholland Drive". Za rolę w "21 gramach" otrzymała nominację do Oscara. Jej następne filmy to: "Painted Veil", "King Kong", "Rozwód po francusku", "The Ring", "The Ring 2", "Ned Kelly" (video: "Ned Kelly"), "Zakopana Betty", "Anymore", "Zabić prezydenta" i "I Heart Huckabees". Jej wcześniejsze filmy to: "Flirting" (video: "Randka na przerwie", TVP: "Flirt"), "Gross Misconduct", "Tank Girl" (video, TVP: "Tank Girl") i "Dangerous Beauty" (video, TVP: "Piękna kurtyzana"). Wyprodukowała krótkometrażowy film "Ellie Parker", w którym wystąpiła także jako aktorka. W TV wystąpiła m.in. w: "The Outsiders", "The Hunt for the Unicorn Killer", "Timepiece" i "Brides of Christ".

RYAN GOSLING (I) wystąpił m.in. w filmach: "Fanatyk", "The Slaughter Rule", "Śmiertelna wyliczanka", "Tytani", "The United Stated of Leland" i "Pamiętnik".

Bob Hoskins w wieku 15 lat porzucił szkołę i przez niemal dziesięć lat imał się najróżniejszych zajęć pracując m.in. jako kominiarz i połykacz ogni w cyrku. Przez pewien czas przebywał także w izraelskim kibucu. W końcu podjął naukę księgowości, ale szybko zwrócił się ku działaniom artystycznym, rzeźbieniu, malowaniu i poezji. Przypadkowo trafił na przesłuchania aktorskie i wkrótce grał już w London's Royal Court Theatre i National Theatre. Na ekranie wystąpił m.in. w filmach: "Mona Lisa" (nominacja do Oscara), "Kto wrobił królika Rogera", "The National Health", "Fałszywy król", "Inserts", "Zulu Dawn", "The Long Good Friday" (video, TVP: "Długi wielki piątek"), "Cotton Club", "Hook", "Brazil", "Sweet Liberty" (TVP: "Słodka wolność"), "A Prayer for the Dying" (video, TVP: "Modlitwa za konających"), "The Lonely Passion of Judith Hearne" (TVP: "Samotna miłość Judith Hearne"), "Związek przeszczepionych serc", "Syreny", "Okruchy pamięci", "The Inner Circle" (video: "Trójkąt pod gwiazdą"), "The Favor, the Watch and the Very Big Fish", "Super Mario Bros", "Passed Away", "Podróż Felicji", "Wróg u bram", "Last Orders", "Pokojówka na Manhattanie", "Vanity Fair", "Beyond the Sea", "Son of the Mask" (video: "Dziedzic maski"), "Unleashed" i "Mrs. Henderson Presents" (także kierownictwo produkcji"). W telewizji wystąpił w filmach i serialach: "Grosz z nieba", "Don Kichote" i "Noriega: wybraniec Boga". Jako reżyser zrealizował "The Raggedy Rawney" i "Rainbow", był także kierownikiem produkcji "Tajnego agenta" wg powieści Conrada.

Janeane Garofalo rozpoczęła występy estradowe już podczas studiów. Następnie występowała w telewizji, m.in. w "Kronikaach Seinfelda", "The Dennis Miller Show", "News Radio", "Ellen", "Saturday Night Live" i "The Larry Sanders Show". Uznanie krytyków przyniosły jej role w filmach kinowych "Reality Bites - Orbitowanie bez cukru" i "Bye Bye, Love" (video: "Bye Bye, Love"). Jej następne filmy to "Cold Blooded", "Jak pies z kotem", "Pięć ton i on", "Touch" (video, TVP: "Dotknięcie"), "Romy and Michelle's High School Reunion" (video, TVP: "Romy i Michelle na zjeździe absolwentów"), "Telemaniak", "Big Trouble" (video: "Wielkie kłopoty"), "Wet Hot American Summer", "Dogma", "Mystery Men" (video: "Super bohaterowie"), "Copland", "Dog park" (video: "Szczęście na smyczy"), "Clay Pigeons" (video) i "The Minus Man".

Kate Burton jest laureatką Emmy i Theatre World Award. Wystąpiła m.in. w filmach: "Wielbicielka", "Niewierna", "The Ice Storm" (video: "Burza lodowa"), "Celebrity", "August" (video, TV: "Sierpień"), "Zmowa pierwszych żon" i "Wielka draka w chińskiej dzielnicy" oraz serialu TV "Kancelaria adwokacka". Na scenie wystąpiła m.in. w "Opowieści zimowej" i "Heddzie Gabler".

Między światem żywych a światem umarłych: koncepcja filmu

Wyreżyserowany przez Marca Forstera film ”Zostań” to psychologiczny thriller, którego akcja rozgrywa się w pełnym wyrazistych symboli świecie hipnotycznych marzeń, urojeń i złudzeń.

Reżyser od pierwszych minut kreuje na ekranie surrealistyczną atmosferę. Jak mówi: ”Chciałem, by widzowie od razu zdali sobie sprawę, że akcja naszego filmu nie toczy się w świecie realnym. Zależało mi, aby uświadomili sobie, że losy głównych bohaterów są z sobą nierozerwalnie związane, a ich samych czeka wyprawa w alternatywną rzeczywistość, którą rządzą wyimaginowane prawa”.

Film zrealizowano na podstawie scenariusza Davida Benioffa, autora powieści ”25. godzina”, którą przeniósł na ekran Spike Lee oraz scenariuszy do Troi Wolfganga Petersena i skierowanego właśnie do produkcji Wolverine’a z udziałem Hugh Jackmana.

Scenariusz Benioffa zwrócił uwagę reżysera Marca Forstera, który zdobył uznanie filmami takimi, jak Czekając na wyrok i Marzyciel z wyróżnioną Oscarem muzyką Jana A.P. Kaczmarka. Forster przyznaje, że zaintrygowała go nie tyle konwencja thrillera, w której utrzymany był scenariusz, ile wykreowana w nim wizja świata rządzącego się własnymi prawami: ”Od dawna fascynowały mnie pojęcia takie, jak postrzeganie i tożsamość. Myślę, że są one aktualne zwłaszcza dziś, gdy zewsząd otaczają nas media, ukazujące wiele różnych aspektów ‘rzeczywistości’, a postrzeganie stało się ważną częścią naszej świadomości. O tym właśnie myślałem, przystępując do realizacji” – mówi. W swoim filmie Forster pokazuje, jak każdy z nas buduje sobie własny świat z ”nieliniowego kolażu ulotnych wspomnień, chwil, uczuć, myśli, lęków i nadziei”. Przyznaje, że ”korzystając ze zdobyczy współczesnej sztuki filmowej chciał zerwać zasłonę szarej rzeczywistości, by ukazać ukryte pod nią abstrakcyjne, lecz istotne dla nas wszystkich elementy”. Jak mówi: ”Chciałem poeksperymentować z nową dla mnie metodą prowadzenia narracji. Zwykle film opiera się na racjonalnych podstawach, które pozwalają wyjaśnić zwroty akcji i zachowania bohaterów. ‘Zostań’ nie opiera się jednak na podstawach logiki racjonalnej, a wręcz przeciwnie – wszystko, co wydarza się w tym filmie, jest złudzeniem, iluzją. Jako reżyser nie mogłem więc myśleć linearnie. Musiałem polegać niemal wyłącznie na instynkcie, zaufać zmysłom, a nie rozumowi”.

Reżyser ma nadzieję, że widzowie głęboko wnikną w jego film: ”Myślę, ze mój film jest niczym okno – lepiej przez nie wyjrzeć, niż patrzeć na nie. Nasza opowieść rozgrywa się w marzeniach, można ją więc różnie interpretować. Moim zadaniem jako reżysera jest kontrolowanie wskazówek wizualnych – reszta należy do widza” – mówi.

Zdaniem Forstera wieloznaczny jest nawet tytuł – słowo ”zostań” ma wiele znaczeń i nasuwa liczne skojarzenia: ”Dla mnie to słowo oznacza przede wszystkim silną potrzebę. Nikt nie chce, by zostawili go przyjaciele; nikt nie chce zostawić tych, których kocha. Ta potrzeba łączy wszystkich bohaterów filmu, bo każdy z nich pełni ważną rolę w alternatywnej rzeczywistości, w której się obraca” – mówi.

O filmie

Zrealizowany przez Marca Forstera, twórcę Marzyciel i Czekając na wyrok, psychologiczny thriller ”Zostań” zabiera widza w świat, w którym pożądanie graniczy ze strachem, rzeczywistość miesza się z iluzją, a życie i śmierć nabierają zupełnie nowego wymiaru...

Zbieg okoliczności styka ze sobą odnoszącego sukcesy zawodowe nowojorskiego psychiatrę Sama Fostera (Ewan McGregor) z młodym pacjentem, Henry Lethamem (Ryan Gosling (I)), który oświadcza, że odbierze sobie życie w dniu swych dwudziestych pierwszych urodzin – w najbliższą sobotę. Z pomocą swej dziewczyny, Lili (Naomi Watts) – wrażliwej artystki, którą niegdyś uratował od samobójstwa – Sam postanawia ocalić Henry’ego bez względu na koszty. Coraz głębiej wnika w jego życie, przekonując się, że ich losy są ze sobą nierozerwalnie splecione. Śledząc każdy krok Henry’ego, Sam uświadamia sobie, że wspomnienia, lęki, a nawet halucynacje chłopaka odbiera niczym swoje własne. Zaburzeniu ulega jego poczucie rzeczywistości i własnej tożsamości, a Nowy Jork – dotąd tak realny – coraz częściej wydaje mu się miejscem jak ze snu.

Sam nie wie już, co wydarzyło się naprawdę, a co istnieje tylko w jego wyobraźni, a co najważniejsze – nie ma pojęcia, kim jest Henry Letham i dlaczego chłopak ma niego tak przemożny wpływ. Stopniowo jasne staje się, że walka, którą toczą Sam i Henry, ma miejsce nie w świecie rzeczywistym, ale w świecie między życiem i śmiercią... miejscu, w którym nikt nie powinien przebywać.

Pejzaż psychologiczny: strona wizulana filmu

Od strony wizualnej ”Zostań” to prawdziwy labirynt powracających, a nawet cyklicznych motywów, barw, kształtów, ”faktur” i obrazów – od zielonych drzwi, poprzez kręcone schody, do cieknącej wody i surrealistycznej wręcz symetrii – które podkreślają, że to, co dzieje się na ekranie, nie do końca jest z tego świata. Obrazy powracają w rytmie staccato i mają płynność sennego marzenia. Widzowie dostrzegą nie tylko powtarzalność pewnych elementów fabularnych, lecz także wizualnych – statystów, kostiumów i rekwizytów. Jako źródło inspiracji reżyser Marc Forster wskazuje nie tyle współczesne thrillery psychologiczne, ile paranoidalne thrillery lat 60-tych i 70-tych. Przyznaje, że pomysł abstrakcyjnego, psychodelicznego wykorzystania koloru i retrospekcji podsunęły mu takie filmy, jak Petulia _(Richarda Lestera) Richard Lester (I)_ (f), w dużej mierze polegał jednak na własnej wyobraźni.

Koncepcja wizualna filmu, oparta na języku marzenia sennego i ujęciach o zaburzonej równowadze, narodziła się podczas długich dyskusji reżysera i autora zdjęć Roberto Schaefera, który mówi: ”Marc wyjaśnił mi, że robimy eksperymentalny thriller dla kin studyjnych. Koncepcję wizualną opracowywaliśmy przeglądając scenariusz scena po scenie, zostawiając miejsce na liczne efekty specjalne, które miały być dodane na późniejszym etapie realizacji. Na etapie pre-produkcji opracowaliśmy za to coś w rodzaju tabeli emocjonalnych przeżyć bohaterów filmu, opartej na trzech kolorach: czarnym, czerwonym i zielonym, odzwierciedlających paranoję, normalność i marzenia. Punkty widzenia kamery, światło i filtry także podporządkowane zostały przeżyciom emocjonalnym bohaterów”. Emocjonalne stany bohaterów podkreślają także stroje, które noszą. Projektant kostiumów Frank L. Fleming mówi: ”W scenie, w której uświadamiamy sobie, że losy Sama i Henry’ego są ze sobą nierozerwalnie związane, bohaterowie noszą podobne marynarki. Jasne staje się, że postrzegają samych siebie i siebie nawzajem z nieco surrealistycznej perspektywy”.

Grający Sama Ewan McGregor nosi stroje zaprojektowane przez nowojorskiego projektanta Thoma Browna, który w swych kreacjach fantazyjnie łączy tradycyjne elementy męskiej garderoby – swetry, garnitury, płaszcze i dodatki – znakomicie podkreślając wrażenie alternatywnej rzeczywistości.

Podkreśla je również scenografia, którą zaprojektował Kevin Thompson. Opiera się ona na archetypicznych motywach, takich, jak woda, spiralnie skręcone schody i drzwi. ”Praca nad tym filmem była spełnieniem moich marzeń. Kreujemy w nim własny, niepowtarzalny język wizualny, który wyłamuje się z wszelkich reguł” – mówi Thompson.

We współpracy z Thompsonem reżyser Marc Forster zmienił Nowy Jork w miasto jak ze snu. W jednej ze scen Sam i Henry spacerują po nowoczesnym Lerner Hall w Columbia University, mijając po drodze grupy identycznie ubranych bliźniaków, trojaczków i czworaczków, by wejść do odległej o 10 kilometrów, zabytkowej siedziby American Telephone and Telegraph Company, położonej przy 195 Broadway.

Ekipie udało się także uzyskać zgodę na zdjęcia na kręconych schodach zabytkowej katedry świętego Jana, gdzie zrealizowano scenę, w której Sam odwiedza ukochaną Henry’ego, Athenę, podczas przedstawienia ”Hamleta” w studiu aktorskim. Ekipa ”Zostań” była pierwszą, której pozwolono kręcić w tym niezwykłym miejscu.

Sceny rozgrywające się przed apartamentem Sama nakręcono w The Cherokee na Upper East Side, wnętrza zrekonstruowano w atelier należącym do Silvercup East Studios w Queens. Widok rozciągający się za oknami nieustannie się zmienia, a wszystko to za sprawą efektów specjalnych: ”Chciałem, by widzowie zobaczyli Manhattan takim, jakim nigdy go dotąd nie oglądali” – mówi Marc Forster.

Kluczowe sceny nakręcono na Moście Brooklyńskim między dziesiątą wieczorem a piątą rano. Na potrzeby ekipy oświetlono go, jak nigdy przedtem, tworząc oplatający most ”naszyjnik” z potężnych lamp i reflektorów. Na prawdziwym moście nakręcono tylko połowę wymaganych scenariuszem scen. Resztę dokręcono na trzydziestometrowej replice, którą z pianki i kamieni zbudował scenograf Kevin Thompson.

Reżyser Marc Forster tak podsumowuje pracę nad filmem: ”Chcieliśmy przełamać tradycyjne reguły prowadzenia narracji filmowej – dzięki montażowi, zdjęciom i scenografii – tak, by widzowie poczuli, że znaleźli się w świecie, w którym rzeczywistość miesza się z wyobraźnią. Myślę, że wszystkie realia, w których się obracamy, są płynne i ciągle się zmieniają. My po prostu nie jesteśmy tego świadomi. Nasz film skłania widzów, by spojrzeli na świat z zupełnie nowej perspektywy”.

Realizatorzy

MARC FORSTER wyreżyserował filmy: "Everything Put Together" z Radhą Mitchell; "Monster's Ball - Czekając na wyrok", który przyniósł Halle Berry Oscara za najlepszą rolę żeńską; "Marzyciel" z Johnnym Deppem, Kate Winslet i Julie Christie, wyróżniony Oscarem za muzykę Jana A.P. Kaczmarka i "Stranger Than Fiction" z Willem Ferrellem i Emmą Thompson. Urodził się w Niemczech, wychowywał w Szwajcarii. Po zrealizowaniu dwóch filmów dla telewizji europejskiej, w 1996 wyjechał do Los Angeles.

David Benioff publikował artykuły i opowiadania w magazynach "GQ", "Seventeen" i "Zoetrope" oraz antologiach "The Ex-Files" i "Best American Voices 2000". Zadebiutował scenariuszem do filmu "25. godzina" opartym na własnej powieści. Dalsze jego scenariusze to: "Troja", "The Kite Runner", "Komu bije dzwon" i "Wolverine".

Roberto Schaefer jest autorem zdjęć do filmów: "Everything Put Together", "Monster's Ball - Czekając na wyrok", "Marzyciel" i "Stranger Than Fiction" Marca Forstera oraz "Waiting For Guffman" i "Best in Show" (video: "Brawa dla miss") Christophera Guesta.

Matt Chesse montował filmy: "Everything Put Together", "Monster's Ball - Czekając na wyrok", "Marzyciel" i "Stranger Than Fiction" Marca Forstera otaz krótkometrażowy film "Ellie Parker" z udziałem Naomi Watts (także współprodukcja).

Kevin Thompson projektował scenografię do m.in. następujących filmów: "Little Odessa" (video: "Mała Odessa"), "Dzieciaki", "Party Girl", "Flirting With Disaster" (video: "Igraszki z losem"), "The Proprietor", "Kicked in the Head", "Office Killer", "Two Girls and a Guy" (video), "Klub 54", "Tam, gdzie ty", "Ślepy tor", "World Traveler", "Igby Goes Down" (video) i "Birth" (video: "Narodziny").

Asche & Spencer napisali muzykę do filmu "Monster's Ball - Czekając na wyrok" Marca Forstera.

Splecione umysły: boahterowie filmu

W filmie oglądamy grupę bohaterów, z których przeżyciami bez trudu się identyfikujemy – mimo iż nikt z nich nie jest tym, kim wydaje się być. Kluczem do sukcesu było więc pozyskanie aktorów, którzy bez trudu oddaliby wszelkie niuanse granych przez siebie postaci.

Akcja filmu obraca się wokół Sama Fostera, psychiatry, którego uporządkowanym – wydawałoby się – życiem wstrząsa pojawienie się pacjenta, ogarniętego manią samobójczą. Sama gra Ewan McGregor, którego oglądaliśmy ostatnio w roli Obi Wana Kenobi w Gwiezdnych wojnach: części III – Zemście Sithów.

Aktor mówi: ”W naszym filmie marzenie zaczyna żyć własnym życiem. ‘Zostań’ to film subtelny, a zarazem niepokojący, który silnie przemawia do podświadomości. Z jednej strony mamy w nim znany nam wszystkim Nowy Jork, w którym toczy się akcja; a z drugiej – narastające poczucie odrealnienia, które sprawia, że zaczynamy czuć się tak, jakbyśmy trafili do innego świata”.

Mimo iż film utrzymany jest w konwencji surrealistycznej, aktor musi dołożyć wszelkich starań, by przeżycia bohatera, którego gra – jego reakcje i emocje – wydały się widzom w pełni prawdziwe: ”Skupiłem się na dynamicznych relacjach łączących Sama i Henry’ego. Role, które obaj grają, ulegają odwróceniu. W pewnym sensie Sam staje się pacjentem, a Henry lekarzem. Sam uświadamia sobie, że jego desperacka potrzeba pomagania pacjentom bierze się stąd, że chce zapomnieć o błędach, które popełnił w przeszłości. Zdaje sobie sprawę, że Henry nie jest jedynym człowiekiem, który szuka odkupienia. Zdradza tym samym niezwykłą wrażliwość”.

Wrażliwość ta dochodzi do głosu szczególnie w scenach między Samem, a jego dziewczyną, graną przez Naomi Watts Lilą, która ma za sobą bolesną przeszłość.

Naomi Watts od lat przyjaźni się z reżyserem Markiem Forsterem i przyznaje, że od dawna chciała wystąpić u niego. Gdy Forster przesłał jej scenariusz ”Zostań”, bez wahania przyjęła rolę. Jak mówi: ”’Zostań’ to inteligentny thriller psychologiczny, w którym znalazło się miejsce na uczucia. W pewnym sensie przypomniał mi Mulholland Drive, który opowiadał o zderzeniu świadomości z podświadomością i cienkiej granicy, która dzieli rzeczywistość od snu”.

Lila zmaga się z własną psychiką, która kryje mroczne sekrety. Jest utalentowaną artystką, która dochodzi do siebie po próbie samobójczej. Naomi Watts widzi w niej nieoczekiwany symbol wybawienia: ”Zawsze widziałam w Lili kogoś w rodzaju anioła. Kiedyś sama potrzebowała drugiego człowieka, który by ją uratował, teraz stara się pomóc Samowi uratować Henry’ego, pomóc mu przekonać go, by pozostał wśród żywych” – mówi. – ”Podobnie jak Sam, Lila jest postacią z pogranicza jawy i snu, a ja musiałam dołożyć wszelkich starań, by wydała się widzom prawdziwa, niezależnie od tego, przez co przechodzi, a nie było to łatwe”.

Katalizatorem działań Sama i Lili jest Henry Letham, obiecujący student, którego trawi obsesja śmierci. Idolem Henry’ego jest fikcyjny artysta Tristan Reveau, tragiczny romantyk, dla którego samobójstwo było największym dziełem sztuki. Henry’ego gra Ryan Gosling (I), jeden z najciekawszych amerykańskich aktorów młodego pokolenia, którego znamy z takich filmów, jak Śmiertelna wyliczanka czy Pamiętnik. Rola Goslinga nadaje ton całemu filmowi: ”Wszyscy pozostali aktorzy grają według wskazówek Ryana, bo to on w dużej mierze kreuje ich siłą swej wyobraźni” – mówi Marc Forster.

Ryan Gosling przyznaje, że zafascynowała go dwoista natura Henry’ego, który egzystuje zarówno w wymiarze dosłownym, jak i metaforycznym: ”Henry to bardzo ciekawa postać dla aktora, bo to, co przychodzi mu do głowy, często zaczyna żyć własnym życiem. Stopniowo pozostali bohaterowie filmu – Sam, Lila i Leon – zaczynają odnajdować się w rzeczywistości Henry’ego. ‘Zostań’ jest niczym ogromny labirynt. Niewiele jest takich filmów”.

Niezwykła konwencja filmu sprawiła, że aktorzy mogli odrzucić wszelkie ograniczenia i posunąć się tak daleko, jak tylko chcieli. Ryan Gosling mówi: ”Naszych bohaterów nie obowiązywały żadne ograniczenia, mogliśmy więc spróbować wszystkiego. Mieliśmy praktycznie nieograniczone możliwości. Henry szuka kogoś, kto go ocali. Szuka pomocy u Sama, boi się jednak, że sprawy zaszły za daleko i nie ma już dla niego ratunku. Dręczy go poczucie winy i żałuje, że utracił kontakt z rzeczywistością i tym, co trzymało go przy życiu. Marzy, by ktoś powiedział mu ‘zostań’, choć nie wie, czy jest to jeszcze możliwe”.

Niewidomego psychiatrę Leona – który może być mentorem Sama lub nieżyjącym ojcem Henry’ego, w zależności od tego, czyją wersję wydarzeń przyjmiemy – gra Bob Hoskins. Aktor mówi: ”Nasz film opowiada o stanie umysłu. Widzowie powinni mieć prawdziwą frajdę, odkrywając niespodzianki, które w sobie kryje”.

Hoskins zdawał sobie sprawę z tego, że ślepota jego bohatera ma nie tylko wymiar symboliczny, lecz także zupełnie realny, współpracował więc na planie ze specjalnie w tym celu sprowadzonym konsultantem, który pomógł mu spojrzeć na świat oczami osoby niewidzącej: ”Musiałem zapomnieć o tym, że mam oczy. Po prostu przestały dla mnie istnieć” – mówi.

Dla Marca Forstera jedną z najważniejszych scen filmu jest scena, w której Leon odzyskuje wzrok za sprawą Henry’ego Lethama. Jak mówi: ”Ta scena to oczywiście metafora niemożliwego, ale gdy ją kręciliśmy, stało się coś niezwykłego i scena ta nabrała realizmu. Myślę, że to metafora więzi łączących ojca i syna. Dziecko chce, by rodzice widzieli go takim, jakim jest, a nie takim, jakim chcieliby go widzieć. To scena, w której wyzbywamy się pewnych złudzeń, a inne stają się bardziej wyraźne. Pełni w filmie bardzo ważną rolę”.