Przejmujący, metaforyczny obraz społeczeństwa totalitarnego. Utrzymana w kolażowej konwencji bliskiej sztuce Maxa Ernsta opowieść o człowieku, który przylatuje do nieznanego sobie wielkiego miasta na skrzydłach własnej konstrukcji. Zanim bohater zorientuje się, że wszystko w tej pięknej metropolii jest tylko grą pozorów, będzie za późno na ucieczkę. Wątek niezłomnego bohatera, zagubionego w świecie, którego reguł nie rozumie, powraca jeszcze kilkukrotnie w późniejszych filmach Lenicy. W ankiecie przeprowadzonej wśród krytyków z okazji festiwalu w Annecy w 1973 roku „Labirynt” znalazł się na piątym miejscu wśród najlepszych filmów animowanych świata.