La strada 1954

Czym dłużej ten film oglądałem tym bardziej mi się podobał i smucił, zakończenie pozostanie długo w pamięci. Świetny duet Giulietty i Quinna.

Bardzo dobry film. Federico Fellini wkroczył dzięki nim na zawsze do kanonu nie tylko włoskiej, ale i światowej kinematografii. "La strada" jest opowieścią o tym, jak człowiek ma zwyczajnie wszystkiego dosyć, kiedy tylko jest wiecznie w trasie i nie ma ochoty pobyć z rodziną lub rozwijać swoje pasje w bardziej kreatywny sposób. Gelsomina wcale nie była do niczego – wmawiali jej to po prostu, aż w końcu uwierzyła. Anthony Quinn i Giulietta Masina zagrali świetnie, byłem pod wrażeniem ich gry aktorskiej. Muzyka Nino Roty jest fajna, ale daleko jej do opus magnum jakim jest niewątpliwie "Ojciec Chrzestny". Zampano stając się wrażliwym i pomocnym człowiekiem niestety zauważył, że nie jest już w czołówce najlepszych siłaczy i cyrkowców, na którą pozycję to cały czas pracował. Trochę przygnębiający film, ale daje do myślenia. Polecam.

Film rozdziera serce na strzępy. Czy miłość może zmienić człowieka? Każdego? Czy Zampano podniesie się z piasku i nauczy się okazywać uczucia? Trzymam za niego kciuki! Bo ofiara Gelsominy nie może iść na marne.

To nie jest ten Fellini, którego uwielbiam. Niewątpliwie ta prosta historia ma coś w sobie. Nie byłem jednak tak zachwycony jak jego kolejnymi filmami.

Arcydzieło! – Piękny i urzekający film o braku miłości we współczesnym świecie. Jedno z największych dzieł Fellini, których z resztą ma wiele w swoim dorobku. Genialna rola Gullietty Masiny, również Anthony Quinn dał tu pokaz swoich umiejętności. Polecam wszystkim! Obowiązkowa pozycja każdego wielbiciela kina!